محمد نهاوندی - کارشناسی مکانیک، دانشگاه ملایر

در مهندسی ژئوتکنیک، پایداری دیوار حائل طرهای با استفاده از روش های طراحی قطعی بر اساس عوامل ایمنی برای ایجاد حاشیه در برابر شکست ارزیابی می شود. در سال های اخیر، روش های طراحی مبتنی بر قابلیت اطمینان مورد توجه قرار گرفته است که شامل عدم اطمینان در ارزیابی پایداری دیوار حائل و همچنین محاسبه عمق جابجایی مساوی از دیوارها است. در این مطالعه، یک رویکرد طراحی مبتنی بر قابلیت اطمینان گسترش یافته، همراه با تجزیه و تحلیل عناصر محدود، برای انجام تجزیه و تحلیل پارامتری از پایداری دیوار حائل طرهای استفاده شد. در چارچوب طراحی حالت محدود، نتایج نشان می دهد که سطح چسبندگی و عمق فاکتورهایی هستند که به طور قابل توجهی بر پایداری دیوار تاثیر می گذارد. علاوه بر این، تنوع بالا در محدوده چسبندگی باعث عدم اطمینان زیادی می شود تا عمق جابجایی دیواره را تعیین کند. عمق جابجایی امکان پذیر می تواند به ۴ برابر ارتفاع آزاد با توجه به حداکثر ضریب تغییرات ( ۵۰ ٪) چسبندگی برسد. ابجایی افقی انتهای بالایی دیوار به ۱۵.۲ میلیمتر می رسد، که در آن خاک فشارهای فعال زمین را تحمل می کند. همچنین مشخص شد که قطعیت نتایج احتمالاتی به شدت تحت تاثیر تعداد تکرارهای شبیه سازی مونت کارلو است.

تحلیل احتمال اندیشانه، دیوار حایل طره ای، روش مونت کارلو