رابطه انسجام گروهی وسبک مدیریت تعارض جهت اثر بخشی تیم های فوتبال لیگ برتر کشور

تحقیق حاضر به منظور بررسی رابطه بین انسجام گروهی و مدیریت تعارض (سبک مدیریت تعارض مبتنی بر رقابت و سبک مدیریت تعارض همکاری) و اثربخشی تیمهای فوتبال باشگاه های لیگ برتر کشور  انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی (همبستگی) و بصورت میدانی و کتابخانه ای بود. جامعه آماری، شامل کلیه بازیکنان و مربیان ۱۶ تیم شرکت کننده در شانزدهمین دوره مسابقات فوتبال لیگ برتر در سال ۱۳۹۶ می باشد که بصورت کل شماری داده ها جمع آوری شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انسجام گروهی ویدمایر (۱۹۸۵)، پرسشنامه مدیریت تعارض تجسولد و همکاران(۲۰۰۶) و پرسشنامه اثربخشی تیمی وان در وگت (۲۰۰۰) استفاده شد. نتایج با استفاده از مدل معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی صورت پذیرفت.  بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (رقابت) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و سبک مدیریت تعارض (رقابت) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام تکلیف رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام تکلیف همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام اجتماعی همبستگی منفی ولی غیر معنی دار وجود دارد. همچنین بین انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و از نظر مربیان نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

انسجام گروهی ، مدیریت تعارض ، مدیریت تعارض همکاری ، مدیریت تعارض رقابت ، اثربخشی تیمی