اکبر جدیدی - استادیار، علوم تربیتی و مشاوره، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
توران قادری نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی درسی،گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران، آموزگار آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان
خوبیار بهادر - دانش آموخته کارشناسی ارشد، رشته تاریخ ایران در دوره اسلامی، دانشگاه زاهدان، ایران، آموزگار آموزش و پرورش ناحیه یک کرمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش معلمان در تقویت خودپنداره دانش آموزان به روش اسنادی و کتابخانه ای انجام شدهاست. بررسی های انجام شده نشان می دهد. یکی از عوامل مهم و اساسی در فرایند یادگیری دانش آموزان تصور و برداشتیاست که هر فرد از استعدادها و توانایی ها و مهارت های خود دارد. این تصورها و نگرش ها در اثر ارتباط و تعامل فرد با دیگران وتجربیات فرد در موقعیت های مختلف به وجود آمده و خودپنداره فرد را تشکیل می دهد. که این خودپنداره می تواند مثبت،منفی، درست یا نادرست باشد. از طرفی معلمان بدلیل ارتباط نزدیکی که با دانش آموزان بخصوص در دوره ابتدایی دارند میتوانند تاثیر فوق العاده ای بر دانش آموزان خود بگذارند بنابراین با توجه به اهمیت و نقش خودپنداره در فرایند یادگیری دانشآموزان، لازم است معلمان به اهمیت این موضوع پی برده و سعی کنند با ایجاد جوی سرشار از آرامش، صمیمیت و اعتماد بهنفس و فراهم سازی فرصت های مناسب، زمینه ی رشد و تقویت هر چه بیشتر این مولفه را در فراگیران ایجاد کنند، پس می-توان نتیجه گرفت اصلاح و تقویت خودپنداره مثبت، باعث افزایش انگیزه، درگیری جدی و فعال در فعالیت های یادگیری،بهبود عملکرد تحصیلی و نهادینه شدن یادگیری در فراگیران می شود.

معلمان، خود پنداره، دانش آموزان، فرایند یادگیری