حسن نازبخش - کارشناسی ارشد گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه مازندران، بابلسر
سید رضا نبوی - استادیار، گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه مازندران، بابلسر
سیده ساجده جعفریان امیری - استادیار، گروه شیمی کاربردی، دانشکده شیمی، دانشگاه مازندران، بابلسر

زغال زیستی ماده ای غنی از کربن با ساختاری متخلخل است که از پیرولیز زیست توده در جو بی اثر و محدود اکسیژن حاصل می گردد. بدلیل سازگاری زیست محیطی، صرفه اقتصادی و تخلخل بالای آن امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش تاثیر فعال سازی دو مرحله ای پتاسیم هیدروکسید را بر تخلخل زغال زیستی حاصل از باگاس نیشکر بررسی شد. ابتدا زیست توده باگاس نیشکر در دمای ۵۰۰ تحت جو نیتروژن پیرولیز شد و در مرحله دوم با افزودن KOH مجددا در کوره با دماهای ۶۰۰، ۷۰۰ و ۸۰۰ پیرولیز شد. سطح ویژه و ویژگی های منافذ زغال های زیستی فعال شده مورد بررسی قرار گرفتند. در بین نمونه های تهیه شده بالاترین سطح ویژه مربوط به زغال زیستی تهیه شده در دمای ۸۰۰ با نسبت وزنی ۱:۱ پتاسیم هیدروکسید، برابر ۱۳۴۹/۶ m۲.gr-۱ بود.

زغال زیستی، پیرولیز، سطح ویژه، پتاسیم هیدروکسید، باگاس نیشکر