تاثیر محلول پاشی پاییزی نیتروژن، روی و بور در افزایش ذخیره و فراهمی این عناصر برای درختان هلو

سابقه و هدف: درختان میوه در زمان گلدهی، تقاضای زیادی برای نیتروژن دارند و بیشتر این نیتروژن از اندام های ذخیره فراهم می گردد به طوری که حدود ۷۰ درصد نیتروژن سرشاخه های رویشی و ۸۰ درصد نیتروژن گل ها از نیتروژن ذخیره شده در بافت های دائمی تامین می کنند. بنابراین به منظور بررسی امکان جذب اوره، سولفات روی و بور در محلول پاشی پاییزی، انتقال از برگ ها به اندام های ذخیره و از بافتهای ذخیره به بافت های جدید در حال توسعه، این آزمایش انجام شد. از طرف دیگر، نیتروژن مصرفی در اوایل بهار، بیشتر به رشد رویشی سرشاخه ها اختصاص پیدا می کند در حالی که نیتروژن مصرفی در آخر فصل بیشتر به اندام های ذخیره مانند پوست ریشه ها و تنه درختان می رودمواد و روش ها: آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار در شرق مازندران انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱- شاهد، ۲- محلول پاشی اوره ۱۰ در هزار، ۳- محلول پاشی اوره ۱۰ در هزار + سولفات روی ۵ در هزار، ۴- محلول-پاشی اوره ۱۰ در هزار + سولفات روی ۵ در هزار + اسید بوریک ۴ در هزار، ۵- محلول پاشی اوره ۱۵ در هزار + سولفات روی ۵ در هزار + اسید بوریک ۴ در هزار، ۶- محلول پاشی اوره ۲۰ در هزار + سولفات روی ۵ در هزار + اسید بوریک ۴ در هزار، ۷- محلول پاشی اوره ۲۵ در هزار + سولفات روی ۵ در هزار + اسید بوریک ۴ در هزار بود.نتایج: محلول پاشی اوره موجب افزایش غلظت نیتروژن برگ ها در پاییز شد و همچنین غلظت نیتروژن در پوست و چوب در اندام های مختلف را افزایش داد. محلول پاشی سولفات روی و اسید بوریک نیز موجب افزایش غلظت روی و بور در برگ شد. نتایج اندازه گیری غلظت نیتروژن، روی و بور در بافت برگ سرشاخه های جوان در بهار سال پس از محلول پاشی نشان داد که در تیمارهای محلول پاشی، غلظت نیتروژن برگ های جوان نسبت به شاهد افزایش یافت. اندازه گیری غلظت نیتروژن در برگ سرشاخه های جوان، پوست و چوب سرشاخه های یک ساله و همچنین جوانه های گل و گل نشان داد که تیمارهای محلول پاشی تاثیر معنی داری بر غلظت نیتروژن پوست و چوب این سرشاخه ها داشتند به طوری غلظت نیتروژن از ۵۳/۰ درصد در تیمار شاهد به ۹۲/۰ درصد در تیمار ۲۵ در هزار اوره با سولفات روی پنج در هزار و اسید بوریک پنج در هزار افزایش یافت. همچنین میانگین غلظت بور در بافت سرشاخه ها با اعمال تیمارهای آزمایشی افزایش یافت اما تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر غلظت روی در برگ سرشاخه ها و بافت سرشاخه ها نداشتند.نتیجه گیری: براساس نتایج این آزمایش، به منظور افزایش ذخیره نیتروژن، افزایش میوه دهی و کاهش ریزش گل و میوه چه، توصیه می شود محلول پاشی اوره با غلظت ۲۰ تا ۲۵ در هزار، سولفات روی با غلظت پنج در هزار و اسید بوریک با غلظت چهار در هزار در زمان زرد شدن ۱۰ تا ۱۵ درصد برگ ها در اواخر پاییز انجام شود.

کلیدواژه ها:

انتقال مجدد ، جذب عناصر غذایی ، ذخیره نیتروژن ، محلول پاشی اوره