نقش تزیینات در معماری سنتی در جهت ارتقا حس تعلق به مکان

درتمام طول تاریخ، بشر در پی یافتن مکانی برای آسایش و امنیت و به یمن حضور در این مکان، پیشرفت بوده است. همواره نقوش تزیینی از ارکان تفکی کناپذیر معماری ایرانی بوده است که از دستور کار معماران حذف نمی شده و با استفاده از الکوهایمختلف و انتظارات مردم به منصه ظهور در می آمده است. از طرفی حس تعلق به مکان کیفیتی روانی و برجسته در هر بنای معماری محسوب می شود که به بیان شخصیت و حس حاکم بر آن مکان و ارتباط درونی افراد با بنا می پردازد. تزییناتمعماری علاوه بر بیان ویژگی های بصری در بنا می توانند بر روی حس تعلق به مکان تاثیر به سزایی بگذارند. در این نوشتار سعی بر این شده که نقش تزیینات در معماری را بررسی کرده و حس مکان ورنگ تعلق به آن چگونگی تاثیر پذیری آن را از تزیینات در معماری مورد کاوش قرار داد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، عناصر تزیینی ، معماری ایرانی