پویا محمدعلی زاده

ایران از نظر مجموع ذخایر هیدروکربوری متعارف (Conventional” مقام اول را در دنیا دارد و تا کنون تولید نفت بیشترین سهم را در اقتصاد ایران دا شته ا ست. لذا برنامه ریزی برای تولید نفت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در برنامه ریزی برای تولید و صادرات نفت دو معیار میزان ذخایر باقیمانده نفت و میزان تغییرات تقا ضای جهانی نقش ا صلی را دارند. کاهش ذخایر باقیمانده (افزایش تولید) با افزایش تقاضای داخلی و جهانی امکانپذیر می شود. لذا در این مقاله ابتدا به بررسی وضعیت ذخایر هیدروکربوری ایران خصوصا از جنبه نیمه عمر مخازن پرداخته شده است و سپس با بررسی سهم ذخایر ایران از ذخایر جهانی، نسبت ذخیره به تولید و چشم انداز تقاضای جهانی نفت، رویکرد اصلی برنامه ریزی برای تولید نفت و تخلیه مخازن (لزوم/عدم لزوم تسریع در تخلیه مخازن) مشخص گردیده است.

نیمه عمر مخازن، تقاضای جهانی نفت، نسبت ذخیره به تولید