تغییرات تراکم و تنوع گونه ای علف های هرز مزرعه گندم در نظام خاکورزی حفاظتی با آرایش کاشت روی پشته

افزایش جمعیت علفهای هرز یکی از مشکلات عمده عنوان شده در نظام خاک ورزی حفاظتی می باشد. بذور ریزش کرده از محصول قبلی و بذور موجود در لایه های سطحی خاک به علت عدم برگردان شدن خاک و قرارگیری در عمق مناسب به شرایط مناسبی برای سبز شدن دست می یابند. این تحقیق طی سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ طی سه فصل زراعی با آرایش کاشت گندم روی پشته های ۷۵ سانتی متری در بقایای ذرت با کارنده کشت مستقیم شرکت ماشین برزگر همدان انجام گرفت . شمارش گیاهچه های رویش یافته به تفکیک گونه علف هرز انجام شد و اعداد برای هر گونه با استفاده از آزمون T-test در سه سال پیاپی مورد مقایسه قرار گرفت . نتایج این تحقیق نشان داد که در سومین سال کشت با این روش تراکم علفهای هرز یولاف وحشی (Avena ludoviciana)، جودره (Hordeum spontaneum) و شاه تره (Fumaria vailantii) در مقایسه با سال اول کاشت به طور معنی داری کاهش ، ولی تراکم علفهای هرز ماستونک (Turgenia latifolia)، پیچک صحرایی Convolvulus ar-) (vensis و شیرتیغی (Sonchus asper) به طور معنی داری افزایش یافت . همچنین تراکم علفهای هرز بی تی راخ Galium) (aparine، ماشک گل خوشه ای (Vicia villosa) و خردل وحشی (Sinapis arvensis) طی سال اول و سوم تفاوت معنی داری نشان نداد.

کلیدواژه ها:

آرایش کاشت ، پویایی ، شخم صفر ، مدیریت علف هرز.