مدیریت حریم کلانشهرها

تعریف و تعیین حریم برای شهرها، ابزار رسمی و قانونی سیاستگداری و برنامه ریزی برای هدایت و کنترل توسعه و نظارت بر ساخت وسازها در پیرامون شهرها و کلانشهرها است. مدیریت این قلمرو (حریم شهرها) از بدو آمر (تصویب آولین طرح جامع تهران درسال ۱۳۴۷) همیشه امری چالش برانگیز بوده است؛ به ویژه حریم کلانشهرها که با تقاضا و فشار شدیدی برای توسعه و ساخت وساز روبه رو بوده اند. به هر روی هر از چند گاهی نقاط سکونتی واقع در حریم کلانشهرها به ویژه حریم تهران بعد از جذب جمعیت رو به رشد منطقه و تبدیل شدن به شهری مستقل, بخشی از حریم شهر تهران را به خود اختصاص داده به نحوی که اکنون در آغاز دهه ۱۳۹۰ بخش عمده ای از حریم تهران در سال ۱۳۴۷ از آن جدا شده و به دیگر شهرها اختصاص یافته است. این شرایط سیمای بسیار متفرق و پاره پاره ای را در اداره و مدیریت حریم پاینخت موجب شده است که با تصویب «قانون تعاریف محدوده و حریم شهر روستا و شهرک و نحوه تعیین آن ها» در سال ۱۳۸۴ که در آن دهیاری ها به عنوان یک نهاد محلی کنترل ساخت وس از را خود در محدوده روستاهای واقع در حربم برعهده گرفته اند و ش هرداری مرکز دیگر اختیاری در زمینه کنترل ساخت وساز روستاهای واقع در حریم شهرها ندارد؛ شرایط بسیار بدتری را برای اداره و مدیریت این قلمرو ایجاد کرده است. نست حاضر که در ۲۶ آذر ۱۳۹۰ برگزار شد؛ می کوشد ابعاد علمی؛ فنی و اجرایی موضوع مدیریت حریم کلانشهرها به ویژه کلانشهر تهران را مورد کاوش قرار دهد.