سیدعباس میرجلیلی - مرکز آموزش عالی امام خمینی (ره)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
محمدرضا وظیفه شناس - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی یزد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
حسین زینلی - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
الهه لطیفی - گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران

انار یکی از محصولات باغی کشور است که سطح کشت وسیعی را به خود اختصاص داده است. نوسازی و بهسازی باغات انار مستلزم تولید نهال های سالم، شناسنامه دار و پرمحصول است. تولید نهال انار به واسطه روش های مرسوم تکثیر آن، مسائل و مشکلاتی دارد. تکثیر انار به روش قلمه زنی از شایع ترین روش های تکثیر در کشور است. به منظور بهینه کردن روش تکثیر این گیاه به وسیله قلمه، آزمایشی روی هفت رقم انار ایرانی با خاستگاه های متفاوت و با استفاده از نفتالین استیک اسید در زمان های مختلف انجام شد. نتایج نشان داد که ارقام مختلف به جز در خصوص تعداد نوساقه، در بقیه صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری داشتند. تیمارها روی صفات تعداد و طول ریشه و تعداد نوساقه تاثیر معنی داری نداشتند. مقایسه میانگین ها با آزمون LSD نشان داد که بیشترین تعداد ریشه و گیرایی قلمه ها در رقم پوست سیاه یزدی، بیشترین تعداد نوساقه و خشکیدگی پس از رشد نوساقه ها مربوط به رقم بی هسته سنگان و بیشترین عدم رویش در ملس یزدی دیده شد.

ارقام انار، تکثیر رویشی، ریشه دهی، نفتالین استیک اسید