رویا نظری - کارشناسی ارشد روانشناسی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج. ایران

از قدیم الایام در آثار و نوشته های بزرگان ادب فارسی از فردوسی رحمت الله علیه گرفته تا شاعران معاصر، همه تلاش نموده اند تا به گونه ای زندگی را آنگونه که شایسته انسان های برتر و فهمیده است، با اشعار و نوشته های خود، برای دیگران توصیه هایی داشته باشند ادب فارسی، مالامال از نوشته ها و اشعاری است که آموزه های روانشناسی را، قبل از آنکه علمی بنام روانشناسی وجود داشته باشد، برای مخاطبین خود گوشزد می نمودند. امروزه می توانیم شخصیت و شخصیت پردازی را در آثار فردوسی مطالعه کنیم. از طرف دیگر پنده ها اندرزها و نصایح اجتماعی دیگر شعرا و بخصوص سعدی را میتوانیم، پندها و اندرزهای اجتماعی بدانیم. یا آن چیزی که امروزه به نام روانشناسی سلامت مد نظر است. حافظ شیرین سخن یا لسان الغیب کسی است که بیشترین آموزه ها را با زبان نمادین و سمبولیک بیان نموده است. سراسر دیوان حافظ، بیان کننده مباحث و مسائل مختلفی است که انسان را گوشزد می کنند، برای رندی عاشقانه و اینکه موقعیت ها و فرصت های خاص را با توجه به زبان دل و لذت عارفانه بچشیم. حافظ شاعری است که در تمامی آموزه ها خود بگونه ای رفتار نموده است که اگر آنها را بر موازین و یافته های روانشناسانه انطباق دهیم، باید او را باید روانشناسی زیرک، روانشناسی تیزبین و روانشناسی دانست، که در تمامی عرصه های و مباحث روانشناسی سخنی برای گفتن داشته است.

حافظ، روانشناسی، رواندرمانگری، شناخت گرایی، انسان گرایی روانی