تحلیل ساختار عاملی پرسشنامه رفتارهای کنارآمدن کودکان (CCBQ) در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران

هدف کلی پژوهش حاضر تحلیل ساختار عاملی پرسشنامه رفتارهای کنارآمدن کودکان (CCBQ) در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران براساس نظریه کلاسیک اندازه گیری (CTT) بوده است روش این تحقیق توصیفی – اکتشافی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بوده است که ۵۳۷ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رفتارهای کنارآمدن کودکان (CCBQ) و پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر (CISS) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده از رویکرد تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) با روش عامل یابی محورهای اصلی (PAF) و چرخش متمایل ابلیمین (oblimin) با نرم افزار spss۲۳ استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داده است که سه عامل ذکرشده پس از چرخش فقط ۳۲/۹۳ درصد از واریانس کل کنارآمدن کودکان را تبیین می کند (عامل اول ۱۶/۱۴ درصد، عامل دوم ۸/۶۲ و عامل سوم ۸/۱۷ درصد واریانس را تبیین می کنند)، بر این اساس اگر برای این پرسشنامه ۳ عامل در نظر گرفته شود تا به ساختار ساده حاصل شود مقدار قابل توجهی (۶۷/۰۷ درصد) از اطلاعات از دست می رود.

کلیدواژه ها:

ساختار عاملی ، پرسشنامه ، رفتارهای کنارآمدن ، دانش آموزان