آزاده اربابی سبز واری - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
سیدحسین هاشمی نسب - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد اسلامشهر
علیرضا صمدی میرک آباد - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد اسلامشهر

هر روز که می گذرد بر تعداد جمعیت کره زمین افزوده می شود، پیدایش حاشیه نشینی هم در جهان و هم در ایران همزاد و همراه پدیده مهاجرت و تا حدی پیامد آن بود. حاشیه نشینی در مقیاس وسیع و معنای جدید به دوره پس از انقلاب صنعتی در اروپا و پخش آن به سایر نقاط جهان برمی گردد، به همین دلیل نامتعارف ترین و غیراستانداردترین خانه های در مناطق شهری متعلق به حاشیه نشینان است. در سال های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه ای در پیرامون شهرهای کشورهای جهان، خارج از توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافته است. هدف از مقاله حاضر ارزیابی و اولویت بندی عوامل توسعه پایدار شهری بر کاهش اسکان غیررسمی در شهرها می باشد که به بررسی آن در قالب توصیفی پرداخته شده است.

توسعه شهری، اسکان غیررسمی، شهرها