مونا کمالی اردکانی
مریم ملک
میرسعید عطارچی
صابر محمدی

مقدمه: تنش (استرس) شغلی به صورت عدم هماهنگی بین نیازهای شغلی و توانایی ها، قابلیت ها و خواسته های فرد تعریف می شود. تنش شغلی دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی، روانی و رفتاری است. به نظر می رسد دانشجویان پزشکی به دلیل طولانی بودن دوره تحصیل از یک سو و نیز الزام آموزشی به حضور در محیط بالینی و بیمارستانی در معرض درجات شدید تری از استرس شغلی قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین میزان تنش شغلی و عوامل موثر در آن در دانشجویان پزشکی در دو مقطع علوم پایه و بالینی انجام شده است. روش بررسی: این تحقیق به صورت مطالعه مقطعی بر روی ۵۱۶ دانشجوی پزشکی دانشکده پزشکی ایران که حداقل سه ماه از آغاز تحصیلات آنها گذشته بود، در پاییز و زمستان سال ۱۳۸۹ انجام شده است. برای سنجش تنش از پرسشنامه ی Osipow با آلفای کرونباخ ۸۳/۰ استفاده شده است و برای بررسی ارتباط متغیر با میزان تنش از آزمون t-test استفاده شد. یافته ها: از ۶۵۰ نفر دانشجوی پزشکی که دارای معیارهای ورود بودند، ۵۱۶ نفر به پرسشنامه پاسخ دادند (میزان پاسخ دهی حدود۸۰% بود). نمره تنش کلی در مقطع علوم پایه ۱۳۲ و در مقطع بالینی ۱۵۷ بود. میزان تنش در افراد با سن بالاتر، بیشتر از افراد با سن کمتر بود. نمره تنش در افرادی که سیگار مصرف می کردند و نیز در افرادی که داروهای آرامبخش مصرف می کردند بالاتر از سایر افراد بود و تمامی نتایج ذکر شده از نظر آماری معنی دار بود(۰۵/۰>value-P). نتیجه گیری: با توجه به افزایش نمره تنش کلی در دانشجویان مقطع بالاتر، به نظر می رسد با برگزاری کارگاه های مدیریت تنش در دانشکده های پزشکی و آشنایی دانشجویان با عوامل استرس زا و چگونگی مدیریت آن بتوان گامی در جهت تعدیل تنش های شغلی در این گروه از دانشجویان برداشت.

Keywords: Occupational Stress, Medical Students, Stressor, کلید واژه ها: تنش شغلی، دانشجویان پزشکی، عامل تنش زا