بررسی فراوانی علائم سندرم ساختمان بیمار و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 165

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TKJ-5-3_006

تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: یکی از بیماری های مرتبط با کیفیت هوای داخل ساختمان که علائمی نظیر سر درد، سر گیجه، تهوع، سرفه و عطسه، تحریک مخاط چشم، گلو، بینی و التهاب و خارش پوست را به همراه دارد، سندرم ساختمان بیمار است. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراو انی علائم این سندرم و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان است. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. کلیه پرستاران بخش های مراقبت ویژه که حاضر به همکاری در تحقیق بودند به صورت سر شماری به مطالعه وارد شدند. در این پژوهش برای تعیین فراوانی سندرم مورد نظر از پرسشنامه استانداردMM۰۴۰EA مرتبط با سندرم ساختمان بیمار و کیفیت هوای داخل ساختمان استفاده شد و داده های استخراج شده از پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آماری مجذور کای و ANOVA تحلیل گردید. یافته ها: فراوانی برخی علائم سندرم شامل عدم تمرکز (۲/۶۰%)، سردرد و خستگی (۳/۵۸%)، خشکی و قرمزی پوست (۳/۵۷%) و سوزش چشم با (۵/۴۸%) از سایر علائم شایع تر بود فروانی سندرم با سن، جنس، سابقه کار و شرایط کاری پرستاران ارتباط نداشت و عوامل محیطی موثر بر بروز سندرم، شامل سر و صدا و بوی نامطبوع محیط کار(۰۵/۰P<) بود. نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای علائم سندرم ساختمان بیمار در پرستاران و ارتباط آن با عوامل محیطی سر و صدا و بوی نامطبوع محیط کار، توجه بیشتر به بهبود شرایط محیطی نظیر کارآیی سیستم تهویه مطبوع و افزایش ورود هوای تازه به بخش ها موجب افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران و در نتیجه ایجاد انگیزه وافزایش بهره وری در محیط کار خواهد شد.

نویسندگان

محمدتقی قانعیان

Shahid Sadoughi University of Medical Sciences

محمدعلی مروتی شریف آباد

Shahid Sadoughi University of Medical Sciences

محمدحسن احرام پوش

Shahid Sadoughi University of Medical Sciences

مهدی حاج حسینی

Shahid Sadoughi University of Medical Sciences