ارزیابی ریسک تعمیرات خطوط لوله گاز به روش FMEA با انجام مداخله و تعیین شاخص های پایش عملکرد ایمنی در یکی از شرکت های بهره برداری نفت و گاز سال ۹۲-۱۳۹۱

مقدمه: حوادث ناشی از کار، صدمات جبران ناپذیری را به سرمایه ملی وارد می کند و لازم است جهت حفظ و صیانت نیروی انسانی و کاهش حوادث، یکسری اقدامات پیشگیرانه قبل از وقوع لحاظ گردد. هدف از این تحقیق بررسی مغایرت های ایمنی به روش FMEA و تعیین شاخص های پایش عملکرد ایمنی در پروژه تعمیرات اساسی می باشد. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی و به روش مداخله ای است که بر روی ۱۳ شغل در پروژه تعمیرات اساسی خطوط لوله گاز صورت گرفت. در این بررسی پس از مشخص نمودن مشاغل نمره اولویت ریسک اولیه را به دست می آوریم و بعد از پیشنهادات اصلاحی نمره اولویت ریسک ثانویه را حساب می کنیم. نتایج: ارتباط بین RPN۱ و RPN۲ بررسی و مشخص گردید که تفاوت معناداری بین نمره اولویت ریسک قبل و بعد از اقدام اصلاحی وجود دارد و این امر نشان دهنده اثر بخش بودن اقدامات می باشد (۰۰۰۵/۰P<). در میان مشاغل مختلف و قبل از انجام اقدامات اصلاحی بیشترین تعداد حادثه مربوط به فعالیت خاک برداری با ۱۵ حادثه که بعد از انجام اقدامات اصلاحی به ۶ کاهش یافت، بیشترین روز ازدست رفته کاری متعلق به شغل رانندگی است با ۶۰۲۰ روز که بعد از انجام اقدامات اصلاحی به ۸ روز رسید، بالاترین ضریب تکرار حادثه با ۵/۶۲ مربوط به فعالیت تنش زدایی بود که بعد از انجام اقدامات اصلاحی که به ۱۴/۲۳ کاهش یافت، بیشترین ضریب شدت با ۴۴/۱۹۴۴۴ مربوط به فعالیت رانندگی بود که بعد از انجام اقدامات اصلاحی به ۲۵/۲۵ تقلیل پیدا کرد و ضریب شدت - تکرار حادثه در فعالیت رانندگی با ۸۴/۱۵ بیشترین بود که بعد از انجام اقدامات اصلاحی به ۲۸/۰ کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری: با توجه به وجود ریسک های غیرقابل قبول و نرخ بالای بروز حوادث در پروژه تعمیرات اساسی خطوط لوله گاز، می توان با بکارگیری اقدامات کنترلی مناسب به سطح قابل قبول ریسک رسید که نشان دهنده مفید و کارا بودن روش FMEA می باشد.

کلیدواژه ها:

Risk Assessment ، Risk Priority Number (RPN) ، FMEA ، Accident Indicators ، ارزیابی ریسک ، عدد اولویت ریسک (RPN) ، FMEA ، شاخص های حادثه