پیشب ینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روانشناختی در بین دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان اسدآباد

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روانشناختی در بین دانشآموزان دختر انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی است. جامعه آماری را همه دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان اسدآباد تشکیل داد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. نمونه آماری بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (۲۰۰۷) ۱۰۶ نفر، که به لحاظ احتیاط این تعداد به ۱۲۰ نفر افزایش یافت. ابزار پژوهش شامل معدل کسب شده دانش آموز و دو پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) بود. تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آماری توصیفی نظیر جدول توزیع فراوانی و با استفاده از نرم افزار SPSS جهت مستقل بودن، نرمال بودن و بررسی چند هم خطی استفاده شد و جهت آزمون فرضیه های پژوهش، از روش تحلیل مسیر با استفاده از نرمافزار لیزرل ۸.۵ استفاده شد. تحلیل نتایج نشان دادپیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روانشناختی معنادار نیست. انگیزش تحصیلی اثر مستقیم و معناداری بر پیشرفت تحصیلی ندارد. انگیزش تحصیلی اثر مستقیم و معناداری بر بهزیستی روانشناختی دانشآموزان دارد. بهزیستی روانشناختی اثر مستقیم و معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ندارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، انگیزش تحصیلی ، بهزیستی روانشناختی