بررسی نمودهای ادبیات اقلیمی در مجموعه داستان آبشوران اثر علی اشرف درویشیان

ادبیات اقلیمی یا بومی بخشی از ادبیات است که آداب و رسوم اجتماعی، باورها و عقاید و...منطقه ای خاص از لحاظ جغرافیایی را در بر دارد. نویسندگانمعاصر زیادی به تولید آثار اقلیمی روی آوردهاند. که این نوع آثار به مختصات جغرافیایی بومی ناحیهای متعهد است و تجلی آنها در آثار به روشنی مشخصاست. استان کرمانشاه همواره نقش خاصی در توسعه ادبیات بومی داشته و نویسندگان زیادی در این منطقه به رونق ادبیات بومی و اقلیمی کمک کردهاند. علیاشرف درویشیان از رمان نویسان اقلیمی مهم و شاخص کرمانشاه است که به بیان واژگان محلی، ضرب المثلها و مکانها و آداب و رسوم و… مربوط بهکرمانشاه پرداخته است. در مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی عناصر بومی و اقلیمی چون:مکان های بومی،باورها و اعتقادات، زبان کردی و لهجهمحلی، اصطلاحات، ضرب المثل ها، پوشش های محلی،صنایع دستی،خوراکیهای محلی و نامآواهای اقلیمی در مجموعه داستان آبشوران پرداخته است.

کلیدواژه ها:

ادبیات اقلیمی ، کرمانشاه ، علیاشرف درویشیان ، آبشوران