نقش شاهنامه در توسعه ی ایران

فردوسی با سرودن شاهنامه کمک بسیاری به پیشرفت و آبادانی ایران عزیزمان کرد و این کار را با ستایش خرد و خرمندان و تشویق برای فراگیری انواع علوم وهنرها آغاز می کند، حکیم طوس در دورهای میزیست که ستاره شناسی در سرزمین ایران رواج کمتری نسبت به ملوک اعراب داشت و شرح ستاره شناسی و آوردن نکات و کلیات آن در شاهنامه موجب تشویق و اشتیاق عدهای شد که به مطالعه‌ی نجوم بپردازند، هنرهایی نیز نظیر شاهنامه نگاری، نقالی، هنرهای نمایشی و بازتاب نقشهای مربوط به شاهنامه در طراحی فرش ها، سنگ نگاره ها، کاشی ها، ابزارهای دکوری و جنگی و... از تاثیر شاهنامه در هنرهای اصیل ایرانی می باشند علاوه بر این؛ فردوسی اهمیت زیرساختهای یک جامعه ی قدرتمند را درک می کند و در همان آغاز شاهنامه و هنگام ماجرای کشف آتش و در ادامه اش کشف آهن، ابتدا اهمیت ساختن ابزار ساختمان‌سازی و ساختن سد و پل و آبراه و توسعه‌ی کشاورزی را بیان کرد حال اینکه شاهنامه اثری حماسی و نیزه و شمشیر و جنگ در آن باید ارجحیت می‌داشتند نه بیل و کلنگ و کشاورزی و از آنجا که یکی از مخاطبان اصلی شاهنامه، شاهان، شاهزادگان و اهل دربار بوده اند، فردوسی آنها را به توجه به زیرساختهای مملکتی که لازمه‌ی یک جامعه‌ی قوی است دعوت میکند فردوسی در شاهنامه به ساخت شهرها به عنوان افتخارات یک پادشاه اشاره میکند و زیرساختهای یک شهر قوی و مستقل را بیان میکند. فردوسی مخاطبش را به صلح‌طلبی و تعامل دعوت میکند چرا که توسعه در شرایط صلح سریع تر به جریان خود ادامه میدهد تا در جربان جنگ، علاوه بر اینها فردوسی مسائل مربوط به هویت انسانی، هویت ایرانی، حقوق بشر، برابری جنسیتی و دیگر مسائل لازم برای توسعه ی یک جامعه را به امید اینکه معاصران و آیندگانش به آن عمل کنند، مطرح می کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، شاهنامه ، توسعه ، فردوسی ، اصول جهانی