مریم حق پناه - کارشناسان ارشد معماری
مرجان دهقانی

مسکن و ساختمان یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور بوده و طیف گسترده ای از سایر صنایع را برای فعالیت های خویش به همره دارد اصلاح الگوی ساخت و ساز بهره برداری و بازیافت مصالح در پایان عمر ساختان از دغدغه های مهم کشورها برای توسعه پایدار می باشد درگذشته تاریخی ایران نیز الگوهای بهینه مسکن ایرانی از جمله در مصرف انرژی و سازگاری با محیط وجود داشته که پشتوانه فرهنگی و اجتماعی خوبی محسوب میشوند توجه و تامل دراستفاده از مصالحی که کمترین اثرات منفی زیست محیطی را درمجموع دوره تولید مصالح ساخت و به کارگیری درساختمان بهره برداری نگهداری و همچنین دوره پس از اتمام بهره برداری را داشته باشد امری ضروری است و همچنین طراحی مناسب ساختمان عایق کاری پوشش و چترساختمان به صورتی که درمجموع عمر آن کمترین تلفات انرژی را داشته باشد از اهداف این مقاله می باشد بهبود الگوی ساختمان و تلفیق با دیدگاه های زیست محیطی منجر به ارتقای کیفیت مصالح مصرفی روشهای ساختروشهای بهره برداری و بازیافت می شود که علاوه برکاهش اثرات منفی برمحیط زیست زمینه هاینوینی برای نوآوری و اشتغال در بخش ساختمان فراهم می آورد.

الگوی بهینه مسکن ـ انرژی ـ توسعه پایدار