بررسی عناصر اقلیمی در داستان «چراغی بر فراز مادیان کوه» اثری از منصور یاقوتی

ادبیات اقلیمی یکی از زیرمجموعه های ادبیات رئالیستی محسوب می شود که در آن به محیط فرهنگی، اجتماعی، بومی، اقلیمی و جایگاه و تاثیر آنها در اثار ادبی می پردازد. نویسندگان این نوع از ادبیات، زبان، لهجه، آداب، رسوم، باورهای بومی، غذاها و پوشش ها و... منطقه ی مورد نظرشان را در متن ادبی بازتولید می کنند. کرمانشاه یکی از اقلیم های پر نویسنده در این حوزه است و جایگاه ویژه ای در ادبیات اقلیمی ایران دارد. منصور یاقوتی نیز یکی از نویسندگان اقلیم گراست که آثار زیادی را در ترویج فرهنگ عامه و مردم شناسی کرمانشاه، خلق نموده است. او تلاش کرده است تا مولفه های اقلیمی را که جزوی از زندگی دم دستی و آشنای حیات مردم طبقه فرودست هستند، در آثارش به نمایش بگذارد. این مقاله، با تحلیل کیفی و به روش توصیفی تلاش میکند تا داستان «چراغی بر فراز مادیان کوه» را از زوایه مردم شناسی، اقلیم نمایی و انعکاس عناصر محیط اطراف، مورد ارزیابی قرار دهد. پیش فرض این است که دسته بندی و تحلیل عناصر اقلیمی موجود در داستان مذکور مانند طبیعت بومی، لهجه ها، باورها و اعتقادات، ضرب المثلها و اصطلاحات بومی، پوشش های محلی، ،ابزار و صنایع دستی و غذاهای محلی، می تواند خواننده را در آشنایی و شناخت بهتر فرهنگ تجربی و جاری مردم کرمانشاه و همچنین بازگشت به معصومیت و سادگی از دست رفته زندگی سنتی، یاری کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات اقلیمی ، منصور یاقوتی ، داستان «چراغی بر فراز مادیان کوه» ، فرهنگ عامه