اثربخشی معنادرمانی بر سلامت روان و رضایت زناشویی در زنان خانه دار شهرستان شهریار

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر معنا درمانی بر سلامت روان و رضایت زناشوئی زنان خانه دار شهرستان شهریار بود.روش این پژوهش نیمه تجربی بود که با طرح پیش آزمون – پس آزمون بررسی شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان خانهداری که در شهرستان شهریار به فرهنگسرای شهریار مراجعه کرده بودند. نمونه مورد پژوهش ۳۰ نفر بود که به شیوه ی هدفمندانتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسشنامه رضایتزناشویی انریچ و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ ۲۸ سوال استفاده شد. شرکت کنندگان در گروه تجربی ۱۰ جلسه با استفاده ازپروتکل معنا درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکردند. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفادهاز روش های اماری توصیفی و استنباطی تحلیل کوواریانس تک و چند متغیره تحلیل شدند. نرم افزار استفاده برای تحلیل دادهها SPSS نسخه ۱۸ بود و سطح معنی داری تحلیل آماری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. به طور کلی نتایج نشان داد که یک دوره مداخله معنا درمانی تاثیر مثبتی بر سلامت روان و رضایت زناشویی درزنان خانه دار شهرستان شهریار داشت. با توجه به این یافتهها پیشنهاد می شود روان شناسان از این مداخله برای بهبود سلامت روان و رضایت زناشویی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، ازدواج ، سلامت روان و رضایت زناشویی