تغییرات سرمی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز در دختران غیرفعال مصرف کننده کوآنزیم Q۱۰ پس از تمرینات حاد مقاومتی متوسط و شدید

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی متوسط تا شدید باعث آسیب بافت های بدن می گردد، اما استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند استرس اکسیداتیو ناشی از تمرین ورزشی را تعدیل نماید. هدف تحقیق حاضر بررسی تغییرات سرمی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) دختران غیرفعال مصرف کننده کوآنزیم Q۱۰ پس از تمرینات حاد مقاومتی متوسط و شدید بود. روش تحقیق: نوع تحقیق نیمه تجربی می باشد. تعداد ۲۷ دانشجوی دختر به طور تصادفی در سه گروه (دو گروه تمرین مقاومتی و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. گروه های تجربی یک جلسه فعالیت حاد مقاومتی با شدت متوسط (۷۰ درصد ۱RM) و فعالیت حاد مقاومتی شدید (۸۵ درصد ۱RM) را در ابتدا و انتهای دو هفته پروتکل تحقیق به اجرا درآوردند و در طول این مدت، مکمل کوآنزیم Q۱۰ (۳۰ میلی گرم/روز) دریافت نمودند. خونگیری بلافاصله پس از فعالیت حاد و مکمل گیری صورت گرفت. شاخص های GPX و SOD با روش رنگ سنجی آنزیمی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و LSD در سطح ۰/۰۵>p استخراج گردید. یافته ها: فعالیت حاد مقاومتی متوسط و شدید تغییر معنی داری در فعالیت آنزیم GPX (به ترتیب با ۰/۰۶=p و ۰/۱۹=p) و SOD (به ترتیب با ۰/۴۲=p و ۰/۶۱=p) سرم ایجاد نکرد، اما اجرای آن ها پس از دو هفته مکمل یاری کوآنزیم Q۱۰، با افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های SOD (به ترتیب با ۰/۰۱=p و ۰۰۶/۰=p) و GPX (p=۰/۰۱) همراه بود. در مقایسه تاثیر دو نوع تمرین، تمرین مقاومتی شدید کاهش بیشتر شاخص GPX (p=۰/۰۰۲) را در پی داشت. نتیجه گیری: مصرف کوتاه مدت مکمل کوآنزیم  Q۱۰ موجب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی افراد غیرفعال  شده و می تواند نگرانی افراد تمرین کننده را برای محفوظ ماندن از اثرات مخرب استرس اکسیداتیو پس از تمرینات مقاومتی حاد شدید (بالای ۸۵ درصد ۱RM) رفع نماید و به عنوان یک راهبرد تغذیه ای، در کنار سایر مکمل ها گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت مقاومتی حاد ، سوپراکسید دیسموتاز ، گلوتاتیون پراکسیداز ، وضعیت آنتی اکسیدانی بدن