مرتضی پاشایی جلال - دانشجوی دکتری، گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران.
سید داود شریفی - دانشیار، گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران.
شیرین هنربخش - استادیار، گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران.

مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر امولسیفایر در جیره های با انرژی کاهش یافته بر عملکرد، خصوصیات لاشه و صفات خونی جوجه های گوشتی انجام شد. از تعداد ۵۴۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس ۳۰۸ در یک آزمایش فاکتوریل ۳× ۳ با سه سطح امولسیفایر (صفر، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلیگرم در کیلوگرم) و سه سطح انرژی جیره (دوره آغازین در حد نیاز، ۴۵ و ۹۰، دوره رشد در حد نیاز، ۶۰ و ۱۰۵ و در دوره پایانی در حد نیاز، ۷۵ و ۱۲۰ کیلوکالری در کیلوگرم کمتر از نیاز) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار و ۱۵ پرنده در هر تکرار استفاده شد. در کل دوره پرورش، با کاهش انرژی جیره، مصرف خوراک افزایش یافت (p<۰/۰۵). پرندگانی که با جیره حاوی امولسیفایر تغذیه شدند افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (p<۰/۰۵). وزن نسبی کبد، روده های کور و چربی شکمی تحت تاثیر سطوح انرژی قابل متابولیسم جیره قرار نگرفت. اثر متقابل جیره × امولسیفایر بر کلسترول، لیپوپروتئین های با چگالی بالا (HDL)، لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL)، کلسترول: HDL، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آلکالین فسفاتاز معنی دار نبود. افزودن امولسیفایر به جیره های معمولی و یا جیره هایی با کاهش بیشتر انرژی موجب افزایش غلظت تری گلیسیرید خون شد (p<۰/۰۵). افزودن امولسیفایر به جیره های با کاهش ملایم انرژی سبب افزایش غلظت آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) شد (p<۰/۰۵). بر اساس نتایج حاصل افزودن ۲۵۰ گرم در تن امولسیفایر آرتیفایر به جیره هائی با کاهش انرژی، سبب بهبود عملکرد جوجه های گوشتی شد.

امولسیفایر, جوجه های گوشتی, عملکرد:کلسترول: لاشه