فاطمه شاهرودی - هیات علمی گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مهدی مطهرنیا - دکترای تخصصی آینده پژوهی اجتماعی–فرهنگی و فناوری، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم و مرکز آموزش مدیریت دولتی.
بهنام کامرانی - دکترای تخصصی پژوهش هنر، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران.
ساناز باحجب قدسی - دانشجوی دکترای تخصصی پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، ایران.

این مقاله با هدف بررسی نقش آینده پژوهی در شکل گیری سیاست گذاری هنر در جمهوری اسلامی ایران که مبتنی بر متن سیاست بوده شکل گرفته است. پژوهش حاضر به بررسی چیستی تغییرات و تحولات سیاسی دهه های اخیر با هدف نقش آینده پژوهی در شکل گیری گفتمان سیاست گذاری فرهنگی هنری در ایران به ویژه بر هنر افق ۱۴۱۷ پرداخته است. چراکه تاثیر فناوری بر هنرهای دهه های بعد مورد تاکید سیاست گذاران هنر کشور قرارگرفته است. بدین سبب پرسش اصلی پژوهش حاضر این بودده است که زمینه، علل، پیامد و بستر شکل گیری آینده پژوهی در این دهه چه بوده است؟ با استفاده از روش کیفی جهت دار و بر پایه رویکرد زمینه ای (گراندد تئوری) و مطالعات کتابخانه ای اسنادی، به تعریف مفهوم آینده پژوهی و سیاست گذاری پرداخته شده است. در این راستا مدارک علمی و تدوین آراء نظرهای افراد خبره با استفاده از روش دلفی به نقش آینده پژوهی در حوزه هنر و ارائه راهکارهای نظری و عملی می پردازد. نتایج حاکی از آن است که چگونه آینده پژوهی با مهار تغییرات، ارزش ها و انسجام فرهنگی را پایدار می سازد. آینده پژوهی هنر معاصر راهکار مناسبی جهت ارتقاء جایگاه هنر، شناخت فرصت ها و تهدیدهای آینده با تکیه بر تحولات علمی و فناوری های نوظهور و خلاقانه، ارائه می دهد. پژوهی هنر را به خدمت گرفته تا از آن برای ساخت آینده بهتر استفاده کند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش آینده پژوهی در شکل گیری سیاست گذاری هنر در ایران، صورت پذیرفت. جهت گیری مطالعه کاربردی و توسعه ای بوده و مبانی آن فلسفی تفسیری بوده است.

آینده پژوهی, سیاست گذاری, چشم اندازهای جهانی, تحولات سیاسی در هنر