بررسی و تحلیل ابعاد نفوذ سخت در شاهنامه فردوسی با رویکرد به مبحث جاسوسی

  • سال انتشار: 1401
  • محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات ایرانی، دوره: 21، شماره: 41
  • کد COI اختصاصی: JR_JISUK-21-41_005
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 276
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

ام البنین دشتی رحمت آبادی

گروه زبان فارسی دانشکده ادبیات، دانشگاه آزاد واحد نیشابور، نیشابور، ایران

محبوبه ضیاءخدادادیان

گروه زبان فارسی دانشکده ادبیات دانشگاه آزاد واحد نیشابور نیشابور ایران

بتول فخرالاسلام

گروه زبان فارسی دانشکده ادبیات دانشگاه آزاد واحد نیشابور نیشابور ایران

مهدی نوروز

گروه زبان فارسی دانشکده ادبیات دانشگاه آزاد واحد نیشابور نیشابور ایران

چکیده

فردوسی در شاهنامه علاوه بر موضوعات ادبی، از مسائل گوناگون سیاسی، امنیتی، نظامی سخن می­گوید و در اثر خود به تبیین روابط ایران با ملل خارجی اشاره می­کند. در بازنمایی این روابط، مقوله نفوذ و جاسوسی از اهمیت خاصی برخوردار است. گزینش جاسوسان مجرب و کارآزموده و حساسیت این کار، نشان از اهمیت جاسوسی در بقای یک ملت و پیروزی درنبردهای سرنوشت­ساز دارد. افزون بر این، بررسی ابعاد مختلف جاسوسی در اثر فردوسی باعث می­شود از دستاوردهای اطلاعاتی و امنیتی پیشینیان برای پیشبرد اهداف حفاظتی و امنیتی در دوران معاصر استفاده شود. ازاین رو، در پژوهش حاضر با استفاده از منابع کتابخانه­ای و روش توصیفی- تحلیلی، به متغیرهایی چون: تعیین نوع استراتژی بر اساس اطلاعات جاسوسان از دشمن؛ آسیب­های ناشی از اطلاعات نادرست جاسوسان؛ زیر نظر گرفتن تحرکات دشمن و تعیین میزان قدرت نظامی آن؛ وحدت ایدئولوژیک جاسوسان؛ تحلیل استراتژی نظامی دشمن و پیش­بینی اقدامات احتمالی آن؛ تامین امنیت مقامات کشوری و لشکری؛ ارائه اطلاعات از نظامیان و مردم عادی جهت اشراف اطلاعاتی سران کشوری و لشکری؛ و ارائه اطلاعات طبقه­بندی­شده از دشمن پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که روش به دست آوردن اطلاعات جاسوسان به شیوه انسانی و فیزیکی و مبتنی بر اثبات­گرایی از طریق مشاهده محدود بوده و غالب نفوذها ساختار تک­بعدی بسیط دارد. نوع نفوذ و جاسوسی، موردی و به صورت رخنه عامل یا جاسوس در گروه هدف بوده است. همچنین، اهداف انسانی جاسوسی، فرماندهان و نخبگان نظامی دشمن بوده ­اند.

کلیدواژه ها

شاهنامه فردوسی, جاسوسی, نفوذ, اطلاعات, امنیت

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.