مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمونهای انوروکسی نرژیک بانوان فعال

مقدمه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمونهای انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت.مواد و روش ها: ۳۲ نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی ۳۰-۴۵ سال و شاخص توده بدن ۲۵-۳۰ به صورت تصادفی در چهار گروه ۸ نفره شامل گروه ۱-گروه اول با پروتکل تمرینی مقاومتی و مصرف زنجبیل ، ۲-گروه دوم پروتکل تمرینی مقاومتی + تمرین تناوبی شدید و مصرف زنجبیل، ۳-گروه سوم پروتکل تمرینی تناوبی شدید + تمرین مقاومتی و مصرف زنجبیل و ۴- گروه چهارم پروتکل تمرینی تناوبی شدید و مصرف زنجبیل تقسیم شدند. آزمودنیها در گروه تمرین تناوبی شدید به مدت ۸ هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۳۵ دقیقه در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ۸۰ % تا ۹۰ % ضربان قلب هدف و بین هر وهله ۶۰ ثانیه استراحت به شکل پیاده روی بود. آزمودنیها در گروه مقاومتی به مدت ۸ هفته تمرینات را انجام دادند. شدت تمرین ۴۰ تا ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه در ۴مرحله با ۲۰-۳۵ تکرار بود. تمامی آزمودنیها مصرف زنجبیل را به مدت ۸ هفته با حفظ رژیم غذای ثابت، روزانه عصاره خشک ۱ گرم زنجبیل را (به صورت کپسولهای ۲۵۰ میلیگرمی) در چهار وعده غذایی مصرف کردند. یافته ها: یافتههای پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر مقادیر لپتین، کورتیزول و پروفایل چربی و شاخص توده بدن زنان اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰p> ). با این وجود بر نسبت WHR و انسولین مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن اختلاف معناداری داشت (۰۵/۰p< ). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوه تمرین ترکیبی (مقاومتی + تناوبی) نسبت به سایر پروتکل های تمرینی بر WHR تاثیر معناداری دارد و پیشنهاد می شود از تمرین ترکیبی برای کاهش وزن استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین ترکیبی ، زنجبیل ، لپتین ، کورتیزول ، کاهش وزن