ماهک نقی زاده علمداری - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی تربیتی، پردیس بین المللی ارس دانشگاه تبریز/ آموزش وپرورش، تبریز، ایران.

مقدمه : درصورت عدم حل مشکلات دانش آموزان همچون چاقی ، می توانیم شاهد معضلات اجتماعی و روانشناختی نظیر فرار از مدرسه و ترک تحصیل باشیم ، که همین عوامل به طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانوادهها و جامعه می گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت درمانی بر خودکارآمدی ادراکشده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی بود.روش کار: روش پژوهش ، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر چاق دوره متوسطه دوم مدارس شهرستان جلفا در سال تحصیلی ۹۹- ۱۳۹۸ تشکیل دادند. ۳۰ نفر پس از رعایت ملاکهای ورود و خروج به پژوهش ، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در ۸ جلسه ۵/۱ ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر و با کمک نرم افزار آماری SPSS-۲۴ انجام گرفت .یافته ها: میانگین متغیر خودکارآمدی ادراک شده گروه آزمایش در پیش آزمون ( ۹۳/۴۸)؛ و میانگین متغیر خودکارآمدی ادراکشده گروه کنترل ( ۲۰/۴۹) بود. نتایج نشان داد که در پس آزمون، نمره خودکارآمدی ادراک شده گروه آزمایش (۳۳/۵۶) نسبت به گروه کنترل (۲۷/۴۹) بیش تر شده است (۰۰۱/۰.P< همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر روایت درمانی بر خودکارآمدی ادراکشده (۴۷/۵۶) ماندگار است (۰۰۱/۰(P<نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده می توان گفت ، روایت درمانی می تواند به عنوان روشی موثر در افزایش خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی مورد استفاده قرار گیرد.

روایت درمانی ، خودکارآمدی ادراک شده، چاقی