معلولیت اعضای خانواده و تاثیر آن در کیفیت زندگی زناشویی والدین آنان

تاثیر کودکان معلول بر نظام خانواده، سال های زیادی است که به عنوان یک معضل، توجه متخصصان را به خود جلب کرده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی خانواده معلولین بر مبنای معلولیت عضو خانواده در جامعه مورد بررسی صورت گرفته است. این مطالعه از نوع مطالعه پیمایشی بوده و برای جمع آوری داده های تحقیق از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. برای سنجش متغیر اصلی پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی خانواده های با فرزند کم توان ذهنی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه خانواده های معلولین در شهرستان قوچان در سال ۱۴۰۰ می باشد. تعداد ۱۷۷ خانواده معلول به عنوان نمونه تحقیق و با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته اند. بر اساس یافته های پژوهش، کیفیت زندگی ۵۷ ۶ درصد از خانواده های معلولین مورد بررسی در حد پایین، ۱۴ ۷ درصد متوسط و ۲۷ ۷ درصد در حد بالا و مطلوب می باشد. در این میان، بیشترین مطلوبیت کیفیت زندگی این خانواده ها با ۵۳ ۷ درصد در حد زیاد در بعد تعامل خانواده و ارتباط مثبت بین اعضای خانواده می باشد. کمترین مطلوبیت در بعد زندگی فرهنگی و معنوی و اوقات فراغت بوده است. در این میان، بین نوع معلولیت عضو خانواده و میزان معلولیت فرد و کیفیت زندگی خانواده معلولین رابطه معنادار وجود دارد. در حالی که کیفیت زندگی خانواده معلولین بر مبنای علت معلولیت عضو خانواده متفاوت نمی باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، معلولیت ، تعامل خانواده ، کودکان استثنایی