موسی الکتاب و کتاب قائم آل محمد (عج) در آینه ی قرآن کریم و احادیث اهل بیت (ع)

قرآن کریم در آیه‌ی شریفه‌ی «واذ آتینا موسی الکتاب والفرقان لعلکم تهتدون» (بقره: ۵۳) برای نخستین بار به کتاب حضرت موسی (ع) اشاره می‌نماید و می‌فرماید: آنگاه که موسی را کتاب و فرقان [جداساز حق از باطل] دادیم شاید هدایت‏ یابید. با توجه به آیه‌ی شریفه‌ی «ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین» (بقره: ۲) و تدبیر در عبارات «ذلک الکتاب لا ریب فیه» و «هدی للمتقین» مشاهده می‌شود مفاهیم «کتاب» و «هدایت» در آیه‌ی ۵۳ سوره‌‌‌‌ بقره با عبارات «واذ آتینا موسی الکتاب والفرقان» و «لعلکم تهتدون» بار دیگر مورد تاکید قرار گرفته است. امام حسن عسکری (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین» (بقره: ۲) می‌فرماید: منظور همان قرآنی است که بر محمد (ص) نازل گردیده و با «الم» شروع شده است که خداوند متعال نزولش را به موسی (ع) و انبیاء (ع) پس از او خبر داده‌ است. امام صادق (ع) می‌فرماید: منظور، همان قرآنی است که علی (ع) جمع‌آوری کرده است. امام محمد باقر (ع) می‌فرماید: منظور از کتاب، امیرالمومنین (ع) است. هیچ شکی در این حقیقت وجود ندارد که او پیشوای هدایتگری برای پرهیزکاران است حال آنکه منظور از «الذین یومنون بالغیب» زنده‌شدن پس از مرگ، روز رستاخیز، قیام قائم (عج) و رجعت است. امام صادق (ع) در تفسیر عبارت «هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب» می‌فرماید: کسی که به قیام قائم (عج) اقرار کند و بگوید که آن حق است. امام صادق (ع) در تفسیر عبارت «هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب» می‌فرماید: مقصود از متقین در این آیه، شیعیان علی (ع) هستند و منظور از غیب، حجت غایب یعنی حضرت قائم (عج) است و دلیل آن آیه‌ی شریفه‌ی «ویقولون لولا انزل علیه آیه من ربه فقل انما الغیب لله فانتظروا انی معکم من المنتظرین» (یونس: ۲۰) می‌باشد، خداوند متعال در قرآن غیب را به نام «آیه» بیان نموده و غیب همان حجت و دلیل است. امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «وکل انسان الزمناه طائره فی عنقه ونخرج له یوم القیامه کتابا یلقاه منشورا» (اسراء: ۱۳) می‌فرماید: جفر بر علم مرگ‌ها و بلاها و مصائب و علم گذشته و آینده تا روز قیامت که خداوند متعال به محمد (ص) و امامان (ع) بعد از او ارزانی داشته است، مشتمل است حال آنکه در این کتاب آمده است: قائم (عج) متولد می‌گردد و غیبت می‌نماید. غیبت او طولانی می‌شود و عمرش به ‌طول می‌انجامد. در آن زمان اهل ایمان امتحان می‌شوند و به‌ واسطه‌ی طول غیبتش شک و تردید در دل آن‌ها پدید می‌آید و بیشتر آنها از دین خود باز می‌گردند و رشته‌ی اسلام را از گردن خود بیرون می‌آورند، با اینکه خداوند متعال می‌فرماید: «وکل انسان الزمناه طائره فی عنقه». امام صادق (ع) می‌فرماید: همانا جفر سفید که شامل زبور داود (ع)، تورات موسی (ع)، انجیل عیسی (ع)، صحف ابراهیم (ع)، مصحف فاطمه (س) و شرح حلال و حرام است نزد من است، همچنین جفر سرخ که سلاح است نیز در نزد ما است که تنها برای خون‌خواهی گشوده می‌شود و صاحب شمشیر یعنی امام قائم (عج) آن را برای کشتن باز می‌کند. امام محمد باقر (ع) می‌فرماید: وقتی قائم آل محمد (عج) قیام می‌کند تورات و عصای موسی (ع) را از غار انطاکیه خارج می‌نماید حال آنکه بر اساس آیه‌ی شریفه‌ی «ولقد آتینا موسی الکتاب فاختلف فیه ولولا کلمه سبقت من ربک لقضی بینهم وانهم لفی شک منه مریب» (هود: ۱۱۰؛ فصلت: ۴۵) محققا در کتابی هم که با حضرت قائم (عج) خواهد بود و برای آن‌ها خواهد آورد اختلاف خواهند کرد تا آنجا که جمع زیادی آن را انکار می‌کنند و آن حضرت آن‌ها را پیش آورد و سر از تنشان جدا کند.

کلیدواژه ها:

موسی الکتاب ، کتاب قائم (عج) ، قرآن کریم ، هدایت