مسئولیت مدنی مراکز نگهداری افراد دارای معلولیت و کم توان در حقوق ایران

معلولیت پدیده ای زیستی-اجتماعی است که همه کشورها صرف نظر از میزان توسعه یافتگی با آن مواجه هستند. بخش قابل توجهی از شهروندان جامعه را معلولین به خود اختصاص می دهند و عدم وجد امکانات کافی جهت تحت پوشش قرار دادن معلولین، توسط سازمان ها و موسسات خدماتی، ضرورت دارد یک بازنگری همه جانبه در خصوص نحوه برخورد با معلولین (خدمت رسانی، درمان و... .)صورت می گیرد. به ترتیب توجه به ایشان نیازمند عنایت به اقشار و ویژگی آنان است. در سال های اخیر شمار افراد مبتلا به معلولیت افزایش یافته است. تعدادی از این اشخاص در موسسه های تحت مراقبت هستند و از کمک های حمایتی بهزیستی استفاده میکنند معمولا این افراد به دلیل محدودیت های اجتماعی و فیزیکی که در دنیای اطراف خود احساس می کنند با چالش های زیادی مواجه می شوند که باعث افزایش هزینه های زندگی می شود. معلولیت شرایطی است که هر کسی ممکن است در مسیر زندگی با آن روبرو گردد و بر اثر آن موقعیتی متفاوت از گذشته و متمایز از دیگران قرار گیرد. اگر چه در طول تاریخ افراد دارای معلولیت مورد غفلت قرار گرفته اند ولی در سال های اخیر، با رشد و توسعه تکنولوژی کیفیت زندگی معلولان تغییرات چشمگیری داشته است. سازمان بهزیستی کشور از جمله نهاد های حمایتی دولتی است گه از طریق بودجه عمومی به افراد معلول و محروم جامعه کمک کند. مسئولیت مدنی مراکز نگهداری افراد معلول و ناتوان در مقابل چشاندن زندگانی بهتر برای معلولهای که توان دفاع از خود را ندارند نیجه گیری گردیده است.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، معلولین ، ناتوانی ، کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت ، قانون جامع حمایت از حقوق معلولان.