لیلا مبشر
مریم قبادی

انسان در زندگی فردی و اجتماعی خود، مشغول اموری میشود که هدفی جز سرگرمی ندارند و مبتنی بر عقلانیت نیستند. در بررسی دیدگاه قرآن کریم در مورد لعب با موارد مختلفی مواجه میشویم که ناهمسو با مسیر هدایت بوده و خداوند انسان را از آنها بر حذر میدارد اما در هیچکدام مفهوم واژه»لعب« مشخص و معین نشده است. آیات متعددی در مورد مصادیق لعب در قرآن کریم دیده میشود اما نامگذاری همه این مصادیق با عنوان »لعب«، این پرسش را به ذهن متبادر میسازد که لعب در قرآن به چه معناست؟ در ۲۰آیه از سوره های قرآن کریم واژه »لعب« به کار رفته است، غالبا به افرادی نسبت داده میشود که به عناوین مختلف مورد نکوهش قرار گرفته اند و یا دنیا را به عنوان مصداق بارز آن معرفی میکند و از رغبت به دنیا بر حذر می دارد. این مطالعه با بکارگیری از معناشناسی با رویکرد ساختگرا به بازشناسی این مفهوم میپردازد. بدین منظور با مروری برآیات »لعب«، کلمات همنشین واژه مورد نظر را شناسایی کرده و از طریق پربسامدترین آنها به سراغ کلمات جانشین »لعب« میرویم تا با تحلیل کلمات همنشین و جانشین آن، به مولفه های معنایی این واژه قرآنی دست یابیم. بر اساس بررسی های اولیه، به نظر میرسد واژه های »دنیا«، »خوض«، » لهو«، »هزو« و »شک« واژه های هم نشین "لعب"در قرآن کریم اند و واژه های »کفر« و »ریب« کلمات جانشین »لعب« هستند.

لعب، معناشناسی، معنا شناسی ساختاری، لعب، لهو، قرآن کریم