واژه شناسی فرهنگ، ایثار و شهادت و نقش زنان در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت

همیشه وقتی سخن از ایثار و شهادت به میان می آید، قلم ها و بیان ها از توصیف آن در می مانند. سخن گفتن در باب « ایثار و شهادت» آسان نیست و از سوی دیگر نمی توان از آن نیز گذشت و به سکوت گذراند. وقتی سخن از ایثار و شهادت طلبی ها و ارزش های بروزیافته در دوران افتخارآفرین پیروزی انقلاب و به ویژه دوران ماندگار و غرور آفرین هشت سال دفاع مقدس به میان می آید، زبان آدمی مقفول می شود که چه بگوید و چه بنویسد. به یاد داریم که بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی وقتی به مواردی از این دست می رسید، عنان قلم از کف می نهاد و خطاب به قلم نهیب می زد که «ما را چه رسد؟» وقتی چون اویی در این مقوله به عبارت «ما را چه رسد» می رسد، بر این کمترین ها روا است که بگوییم ما را چه رسد که در این مقوله سخن گوییم. اما چه کنیم: این قدر هم گر نگویم ای سند شیشه ی دل از ضعیفی بشکند نمی توان به سکوت گذراند و این مقوله ی مهم و انسانی را فروگذاشت کرد. در این عرصه به قدر تشنگی مان وارد شده ایم و آب طلبیده ایم. زیرا: آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید. اما چه می توان کرد؟ فرورفتن در دریا و غوطه ور شدن در این اقیانوس بی کران، غرق شدنی را به دنبال دارد. اگر آب هم بچشی، تشنه تر شدن را به ارمغان خواهد آورد. مقوله ی پر رمز و راز و انسانی « ایثار و شهادت»، آدمی را به وادی شور و شعور انسان کامل می کشاند که تو گویی دست نایافتنی است. بگذریم. از سوی دیگر، نوشتن از نقش و وظیفه ی زن» در این میان، این آینه ی جمال و جلال الهی و مظهر عطوفت و لطافت رحمانی، چنان پر رمز و راز است که نوشتن در این باره، اگر چه جذاب است، اما هرگز آسان نیست. خداوندی و مظهر زیبای آفریدگاری در میان است و هم مقوله ی پیچیده و تودر توی «ایثار»، این ارزش برجسته ی آسمانی در موجود زمینی به نام انسان! اما به هر حال، تامل پیرامون هر دو موضوع ضرورت دارد. می توان در این باره تامل کرد و به اندازه می توان و فرصت در این باره نوشت. نتوانستیم از این موضوع زیبا و به غایت جذاب چشم پوشی کنیم. آنچه در پی می آید، حاصل تاملاتی اجمالی پیرامون این دو مقوله ی پیچیده و سرشار از رمز و رازهای ناگشوده است.

کلیدواژه ها:

زنان ، فرهنگ ایثار و شهادت ، انقلاب ، دفاع مقدس