طراحی الگوی توسعه کارآفرینی در سکونتگاه های غیررسمی تبریز

امروزه اهمیت کارآفرینی در توسعه اقتصاد ملی و منطقه ای به دلایل متعددی از جمله نقش کارآفرینان به عنوان عاملان ایجاد نوآوری مولد اشتغال پایدار و همچنین عامل افزایش مزیت رقابتی تائید شده است. چنین شرایطی سبب میشود که سیاستگذاری های کلان کشورها به سمت حمایت از ایجاد و تو سعه کسب وکارهای نوپا به ویژه در سکونتگاه های غیررسمی سوق یابد. لذا هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر توسعه کارآفرینی و طراحی الگوی آسیبشناسی توسعه کارآفرینی در سکونتگاه های غیررسمی است. جامعه آماری تحقیق، مدیران، کارشناسان و خبرگان مربوط به امور اشتغال و کارآفرینی بوده و برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده میشود. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه الگوی توسعه کارآفرینی در سکونتگاه های غیررسمی از روش مدلسازی ساختاری – تفسیری استفاده میشود. جهت بررسی روایی سوالات از نظرات اساتید، کارشناسان، مدیران بخش های فعال در حوزه اشتغال زایی، استفاده و پایایی پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ سنجیده میشود. نتایج آلفای کرونباخ با مقدار ۰/۹۷۱ نشان میدهد که پرسشنامه از پایایی مطلوبی برخوردار است. نتایج یافته ها حاکی از آن است که مدیریت مشارکتی و رهبری، موقعیت استراتژیک منطقه، فعالیت های گروهی و تیمی، دانش، تحصیلات و مهارت، تشکیل صندوق های اعتباری خرد، زیرساختهای مناسب بازار، مقررات حمایتی و نظارتی مناسب، دسترسی به تسهیلات بانکی، سیاست های حمایت اقتصادی و مقررات حمایتی و نظارتی مناسب از عوامل موثر بر موفقیت و توسعه کارآفرینی در سکونتگاه های غیررسمی است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، کارآفرینی ، سکونتگاه های غیررسمی ، تبریز