رابطه خودکارآمدی با سبک مدیریت کلاس معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی برسبک مدیریت کلاس درس معلمان تربیت بدنی بود. به همین منظور نمونه ای مشتمل بر ۲۵۰ نفر از جامعه ۱۷۰۰ نفری معلمان تربیت بدنی مناطق ۲۲گانه سازمان آموزش و پرورش شهر تهران به روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای از بین معلمان زن و مرد پنج منطقه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه های خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی (مارتین، ۲۰۰۳)، هوش هیجانی شوت و همکاران (۱۹۹۸)، روش های مدیریت کلاس معلمان تربیت بدنی (مک کورماک، ۱۹۹۷) و اطلاعات دموگرافیک بطور همزمان در مورد افراد نمونه به اجرا درآمد. داده های جمع آوری شده برای انجام تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS داده پردازی شد که با توجه به سوالات و فرضیات پژوهش، از آزمون های رگرسیون چند متغیری برای تعیین قوت پیش بینی مولفه های هوش هیجانی و خودکارآمدی در برآورد ابعاد مدیریت کلاس و آزمون t برای گروه های مستقل زنان و مردان استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که هر سه فرضیه پژوهش که در مورد پیش بینی سبک های مدیریتی حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه معلمان بودند در سطح آماری (۰.۰۵>P) مورد تایید قرار گرفته و متغیرهای هوش هیجانی و خودکارآمدی از قدرت پیش بینی معتبری برای تبیین سبک مدیریتی معلمان تربیت بدنی برخوردارند. همچنین بین معلمان زن و مرد در هر سه سبک مدیریتی (حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه) تفاوت معناداری وجود نداشت. اما در برخی ابعاد هوش هیجانی و خودکارآمدی تفاوت معنادار مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

سبک های مدیریتی ، هوش هیجانی ، خودکارآمدی ، معلمان تربیت بدنی