نماد و نشانه ها در فرهنگ عاشورایی ایران

هدف از تحقیق حا ضر برر سی نماد و نشانه ها در فرهنگ عا شورایی ایران میبا شد . این مقاله با رویکرد تحلیلی و برر سی ا سنادی ، در پی تحلیل جامعه شناختی معنا ، مفهوم ، نقش ، جایگاه و کاربرد نمادهای عاشورایی در ایران است و بر این باور است که زندگی اجتماعی بشر بدون نماد و نشانه ، امکان تداوم ندارد . چراکه انسان موجودی اجتماعی است و لازمه زیست اجتماعی ، تعامل ، تبادل فکر و اندیشه و رابطه با همنوعان است که به نوبه خود ، نیازمند بهره گیری از نمادها است . کارکرد نمادها در زندگی بشر، بیشتر مشارکتی و بیانگر پایبندی و تعلق افراد یک جامعه به یک ملت ، فرهنگ ، مذهب خاص ا ست . نشانه هدایتگر ما به چیزی جز خود آن چیز است. نشانه شامل سه جز دال (خود نشانه)، مدلول (آنچه از طریق نشانه به آن هدایت می شویم)، و دلالت (وجه ارتباط دال و مدلول) ا ست. نشانه ممکن ا ست طبیعی یا قراردادی با شد، اما نشانه ای که در اینجا موردنظر ا ست، نشانه فرهنگی ا ست . عا شورا و محرم یکی از نمادهای مهم و تاثیرگذار تشیع میباشد . که نماد و نشانه وسیعی در نقاط مختلف دنیا برای آن وجود دارد . در ایران نیز از گذشته تاکنون نشانه و تمثیلهای زیادی از وادی هنر و فرهنگ برای بیان محرم و عا شورا ا ستفاده شده ا ست . درواقع میتوان گفت عا شورا و محرم با نمادها و نشانه های آن برای مردم معنا و مفهوم پیدا کرده است و حتی گاهی نمادی مانند کتیبه محتشم که به خط نستعلیق و زبان فارسی به عنوان نماد عزاداری محرم در کشورهای عربی و دیگر کشورها ا ستفاده می شود که این امر نشان از جایگاه نمادهای عا شورایی و غنای آن در فرهنگ ایران و گسترش آن در دنیای تشیع میباشد . نمادها و نشانه های عاشورایی شامل اشیایی است نمادین که توسط هیئتهای عزاداران حسینی در ایام محرم مورداستفاده قرار میگیرد . عناصر به کاررفته در فرهنگ مردم ، در تصاویر یا ابزارها ، تندیس ها و بیرق ها هرکدام میتواند سمبل حادثهای تلقی شوند که روزگاری در حوزه فرهنگی خاصی اتفاق افتاده و پیام آور فرهنگی است که شاید در دیگر نقاط مشاهده نشود.

کلیدواژه ها:

نماد عاشورایی ، فرهنگ عاشورا ، نشانه عاشورایی ، کتیبه محتشم