سامانه ی نیمه زیست تخریب پذ یر برپایه ی پلی لاکتیک اسید/آکریلونیتریل بوتادیان رابر حاوینانوذرات زیست تخریب پذیر: بررسی حضور درصد نانو بلورهای سلولزی بر خواص مکانیکی ورئولوژیکی

پلی لاکتیک اسید (PLA) به عنوان یک گرمانرم زیست تخریب پذیر با منابع زیستی، جایگزین مناسبی برای بسپارهای پایه نفتی است. اما از آنجا که رفتار شکنندهی آن در مقایسه با سایر بسپارهای پایه نفتی نامطلوب است، در این پژوهش به بررسی تاثیر نانوبلورهای سلولزی (CNC) و لاستیک آکریلونیتریل بوتادی ان رابر NBR) بر خواص مکانیکی و ریولوژیکی سامانه پرداخته شده است. با افزودن ۳۵٪ درصد فاز لاستیک پخت نشده به PLA، ازدیاد طول در شکست آن نسبت به PLA خالص حدود ۷ برابر افزایش یافت که با انجام فرایند پخت دینامیکی، این افزایش ازدیاد طول در شکست به حدود ۴۲ برابر PLA خالص رسید. دیده شد که با افزودن ۱ درصد از این نانو ذرهی زیست تخریب پذیر، ازدیاد طول در شکست و تنش تسلیم نمونه افزایش یافت. این در حالی است که با افزایش درصد وزنی CNC تا ۵ ، کاهش چشم گیری در ازدیاد طول در شکست سامانه دیده شد. با بررسی رفتار ریولوژیکی سامانه نیز مشاهده شد که با افزایش CNC در سامانه ی پخت دینامیکی شده، رفتار غیر ترمینال افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

زیست تخریب پذیر ، پلی لاکتیک اسید ، نانوبلورسلولز ، اکریلونیتریل بوتادی ان رابر