آرزو قادی - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران استاد یار، مهندسی شیمی
احمد بحرینی - کارشناس پایش، سازمان حفاظت محیط زیست، اداره کل حفاظت محیط زیست بوشهر، کنگان
ایمان محمدی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران
امیرضا عابدی آملی نمازی - دانشجوی دکتری عمومی داروسازی، دانشکده داروسازی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران

امروزه با توجه به گسترش صنایع به خصوص پالایشگاههای گاز، موجب انتشار گازهای گلخانه ای در هوا و آلودگی محیط زیست شده اند. در این پژوهش در راستای حذف گاز دی اکسید کربن از جریانات خروجی گاز به محیط، تاثیر اضافه نمودن نانو ذرات سیلیکا بر غشاهای کامپوزیت شامل پلی اتر سولفون / پلی وینیل الکل مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش غشای ساخته شده با استفاده از روش قالب گیری محلول و با ترکیب درصد ۹ به ۱ برای پلی اتر سولفون / پلی وینیل الکل ساخته شد. مورفولوژی و ساختار غشای ساخته شده، توسط آزمونهای انتقال فوریه مادون قرمز (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج کلی آزمون (SEM) نشان داد بر خلاف کلوخه های سیلیکا که در غلظت های بالای نانو ذره ایجاد شده، مشهود است که ذرات توزیع شده در مقیاس نانومتری به خوبی با بستر پلیمری ارتباط بر قرار کرده اند و در طیف های XRD) با افزودن نانو ذره سیلیکا در زاویه ی پراش حدود ۲۵ درجه یک پیک تند و در زوایای دیگر نیز پیکهایی مشاهده میشود که نشان دهنده ی وجود خاصیت کریستالی در غشا است. اندازه گیری ترواش گازهای دی اکسید کربن و متان نشان داد که با افزودن نانوذرات به مقدار ۱۵٪تراوایی به میزان ۱۸٪ افزایش می یابد.

غشا کامپوزیت، نانو ذره سیلیکا، پلی وینیل الکل، پلی اتر سولفون.