پیش بینی امید به زندگی بر اساس دلزدگی زناشویی و پریشانی روانشناختی زوجین در دوران کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی امید به زندگی زوجین از روی دلزدگی زناشویی و پریشانی روانشناختی انجام گرفت.جامعه آماری شامل کلیه زوجین شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ بودند و از بین آنها تعداد ۱۰۹ زوج ۸۶( زن ، ۲۳ مرد( با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه امید به زندگی )اشنایدر و همکاران ، ) ۱۹۹۱ ، پرسشنامه دلزدگی زناشویی )پاینز,) ۱۹۹۶ ، و پرسشنامه پریشانی روانشناختی ) الویبوند و الویبوند ، ) ۱۹۹۵ بود. به منظور بررسی سوال های پژوهش از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه ی همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد افسردگی و اضطراب از پریشانی روانشناختی، ابعاد جسمی و عاطفی از دلزدگی زناشویی و ابعاد پریشانی روانشناختی و ابعاد دلزدگی زناشویی پیش بینی کننده های منفی و معناداری برای امید به زندگی هستند.در مجموع با کاهش پریشانی روانشناختی و دلزدگی زناشویی در زوجین می توان در آنان ایجاد انگیزه کرد تا از این طریق به امید به زندگی دست یابند.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، دلزدگی زناشویی ، پریشانی روانشناختی.