مروری بر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی جهت درمان پیودرما در سگ

سلول های بنیادی مزانشیمی به دلیل خواص سرکوب کننده ی سیستم ایمنی و ترمیم بافت، برای درمان بیماری های التهابی مختلف ایده آل هستند که قدرت این سلول ها به عواملی مانند روش تجویز، مدت زمان تجویز و نوع بیماری بستگی دارد. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که اثر درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی مستلزم وجود ماکروفاژها است. فاگوسیت تک هسته ای در فرایند رفع التهاب، ترمیم بافت و بازسازی به ویژه زمانی که ماکروفاژ های دسته M۲ فعال می شوند نقش دارند. درمان عفونت های باکتریایی مزمن مرتبط با تشکیل بیوفیلم، بدون دوره های طولانی مدت آنتی بیوتیک تراپی، اغلب دشوار است. سلول های بنیادی مزانشیمی در شرایط آزمایشگاهی و در مدل های عفونت حاد باکتریایی فعالیت ضد باکتریایی دارند، اما فعالیت آن ها در عفونت های مزمن با مدل های بیوفیلم قبلا بررسی نشده بود. مواد و روش ها:امروزه اثرات تجویز سلول های بنیادی مزانشیمی در مدل های موش و سگ عفونت های مزمن مرتبط با بیوفیلم مورد مطالعه قرار گرفته است. موش های مبتلا به عفونت پوستی استافیلوکوکوس اورئوس مزمن با تزریق داخل وریدی سلول های بنیادی مزانشیمی همراه یا بدون آنتی بیوتیک تراپی درمان شدند. با توجه به تحقیقات جدید موثر ترین روش درمان عفونت های باکتریایی مزمن سگ ها تزریق داخل وریدی سلول های بنیادی مزانشیمی همراه با آنتی بیوتیک تراپی است.نتایج:در مطالعات انجام شده سلول های بنیادی مزانشیمی در طی چند روز بعد از تجویز وریدی اطراف لبه های زخم تجمع پیدا میکنند. ماکروفاژ های غالب اطراف زخم در این نوع درمان از دسته ی M۲ هستند که بر خلاف روش بدون استفاده از سلول ها که غالبیت ماکروفاژ ها از دسته M۱ هستند. شمار و نوع ماکروفاژ ها در درمان با روش سلول های بنیادی مزانشیمی توسط ترشح کاتلیسیدین کنترل می شود و به طور قابل توجهی تعداد ماکروفاژ ها توسط آنتی بیوتیک تراپی افزایش می یابد. مطالعات انجام شده بر روی سگ های خانگی مبتلا به عفونت زخم های مزمن مقاوم به چند داروی موثر در پیودرم و بهبودی زخم را به دنبال تکرار دوز های سلول های بنیادی مزانشیمی را نشان می دهد.نتیجه گیری نهایی:تجویز دوز های تکرار شونده ی سلول های بنیادی مزانشیمی بدون استفاده از آنتی بیوتیک تراپی می تواند روش جدیدی در درمان زخم های مزمن مقاوم به دارو باشد و با این روش می توان مقاومت آنتی بیوتیک تراپی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

عفونت های باکتریایی ، سلول های مزانشیمی ، سگ