مطالعه هیستوشیمیایی پوست به دنبال تزریق کاندیشن مدیوم سلول های بنیادی مزانشیمی ژل وارتون بندناف انسانی در ترمیم زخم های پوستی در موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

توانایی ترمیم آسیب ها برای موجودات زنده امری حیاتی است. التیام زخم فرایند پیچیدهای است شامل برهم کنش های میان انواع مختلفی از سلول ها، فاکتورهای رشد و ترکیبات ماتریکس خارج سلولی. با وجود پیشرفت در علم پزشکی و افزایش درک فرایندهای سلولی مولکولی وقایع زیستی، امروزه زخم های دیابتی همچنان به عنوان یک بحران برای سلامت انسان مطرح می باشند. یکی از مسائل مهمی که با آن روبرو هستیم، عدم وجود درمان قابل قبول برای زخم هایی است که درمان آن ها به طول می انجامد. امروزه می دانیم که سلول های بنیادی نقش مهمی در فرایندهای ترمیم بافت دارند. در این مطالعه بررسی میزان کلاژن به روش وسترن بلات در بافت پوست به دنبال تزریق کاندیشن مدیوم سلول های مزانشیمی بندناف انسان در زخم پوست رت دیابتی شده با استرپتوزوسین می باشد.روش ها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی روی ۲۰ عدد موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوسین در محدوده وزنی۲۰ ± ۲۵۰گرم در دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد تبریز انجام گرفته است. موش های دیابتی شده به صورت کاملا تصادفی، در دو گروه ۱۰تایی قرار گرفتند. گروه اول به عنوان گروه شاهد بعد از ایجاد زخم هیچ مداخله ای در آن صورت گرفت. گروه دوم بعد از ایجاد زخم تحت درمان با محیط کشت شرایطی شده (کاندیشن مدیوم) سلول های بنیادی بندناف انسانی قرار گرفت. پس از بهبودی زخم، از محل بهبودیافته نمونه به شکل بیوپسی اخذ شده و در کنار قالب یخ به آزمایشگاه ارسال شد تا اندازه گیری کلاژن به روش وسترن بلات بر روی آن انجام شود.نتایج: یافته های حاصل از بررسی های آماری و میانگین میزان کلاژن، نشان می دهد که میزان کلاژن در گروه حاوی کاندیشن مدیوم نسبت به گروه شاهد افزایش یافته، به طوری که نتایج حاصل از اندازه گیری میزان کلاژن به روشن وسترن بلات در گروه حاوی کاندیشن مدیوم ۸۸/۱۶۰۳۲ و در گروه شاهد۹۹/۱۰۴۶۹ می باشد که از نظر آماری اختلاف معنی داری دارد.نتیجه گیری:استفاده از کاندیشن مدیوم در زخم های دیابتی با افزایش میزان کلاژن تاثیر قابل توجهی در تسریع ترمیم زخم دارد.

کلیدواژه ها:

سلول بنیادی ، ترمیم زخم دیابتی ، سلولهای بنیادی مزانشیمال ، کاندیشن مدیوم ، وسترن بلات