استفاده از سلول های مزانشیمی در درمان ترمیم تاندون در اسب

یکی از عوامل شایع لنگش در اسب مربوط به التهاب تاندون است. التهاب تاندون در ۴۳ درصد مواقع بعد از بهبودی نیز مجددا عود می کند و باعث محدود شدن فعالیت اسب می شود. سلول های مزانشیمی بدلیل قابلیت ترمیم خود به خودی و تمایز به بافت های مختلف تحت شرایط مشخص در درمان آسیب های تاندونی گزینه ی مناسبی هستند. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات تجویز سلول های مزانشیمی در درمان مشکلات تاندونی است.در اکثر مطالعات مربوط به بیماری های تاندون، سلول های AD-MSCs، BM-MSCs و سلول های مزانشیمی مشتق شده از بند ناف بیشتر از سایر سلول ها مورد بررسی قرار گرفته اند. در یک مدل التهاب تاندون در اسب، ۳۰ روز پس آسیب، سلول های AD-MSCs در تاندون تزریق شد که در روز ۶۰ و ۱۵۰ ترمیم، ارزیابی با استفاده از روش های هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی نتایج بهتری داشته است. تزریق سلول مزانشیمی مغز استخوان به صورت مجزا یا همراه با IGF-۱ در تاندون SDF باعث سرعت بخشیدن در ترمیم التهاب تاندون شد. اسب هایی که IGF-۱ را نیز دریافت کرده بودند، در رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی مقادیر بالاتری کلاژن نوع ۱ و بیان ژن MMP-۳ مشاهده شد و درنتیجه درمان موفقیت آمیزتر بود. در یک مطالعه که برای درمان تاندونیت PRP همراه با سلول های AD-MSCs آلوژنیک تجویز شد که ۱۴ اسب از ۱۶ اسب به فعالیت قبل از جراحت خود برگشتند. در یک اسب مبتلا به التهاب رباط معلقه، تجویز سلول های MSCs آلوژنیک به همراه PRPچهار هفته پس از تشخیص عارضه آغاز و تا ۳۲ هفته پس از تشخیص عارضه ادامه داشت. در پایان سونوگرافی ترمیم کامل فیبر های تاندون را نشان داد و فعالیت اسب به حالت اولیه بازگشت. در تزریق سلول های آلوژنیک eUCB-MSCs هیچ گونه واکنش شدیدی در تاندون مشاهده نشد. شانس عود مجدد التهاب در تاندون SDF اسب هایی که با سلول های مزانشیمی درمان شده بودند بسیار کمتر بود.در کل استفاده از سلول های مزانشیمی و PRP تاثیر مثبتی در ترمیم تاندون داشته است، اگرچه هنوز نیاز به تحقیقات بیشتری است.

کلیدواژه ها:

تاندون ، ترمیم ، سلول های مرانشیمی ، اسب