سنتز و تهیه داربست کامپوزیتی PCL/PAN و بررسی ویژگی های داربست و زیست سازگاری سلول های بنیادی مزانشیمی بر این داربست

در سال های اخیر تحقیقات در زمینه سلول درمانی و مهندسی بافت در سطح وسیعی رو به گسترش است به طوریکه امروزه توانایی بالقوه ای برای ساخت انواع داربست ها برای درمان عوارض بافتی مطرح است. استفاده از داربست های نانوالیاف یکی از ارکان اصلی در مهندسی بافت محسوب می شوند. الکتروریسی روشی ساده، ارزان و مناسب برای ساخت نانوالیاف است. همچنین برای تعدیل خصوصیات پلیمرها در تهیه نانوالیاف و رفع نواقص احتمالی روش بلندینگ پلیمرها به شدت توصیه می شود. هدف از انجام این پژوهش سنتز و تهیه داربست کامپوزیتی PCL/PAN و سپس بررسی ویژگی های داربست و زیست سازگاری سلول-های بنیادی مزانشیمی بر این داربست می باشد.مواد وروش ها:داربست مورد استفاده در این پژوهش پلیمرهای سنتزی پلی اکریلونیتریل) (PAN و پلی کاپرولاکتون ( PCL ) بود. PCL پلیمری انعطاف پذیر، نیمه بلوری، زیست تخریب پذیر و با توانایی تشکیل فیبر است. با این حال مشکل اصلی این نانوالیاف آبگریزی و مقاومت پایین در ابعاد نانویی است که باعث محدودیت آنها شده است. بعلاوه امروزه PAN به دلیل ویژگی های برجسته ی خود موردتوجه زیادی قرارگرفته است، ازجمله این ویژگی ها می توان به زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، پایداری شیمیایی مکانیکی وخاصیت ارتجاعی قوی اشاره کرد. پلیمرهای PAN و PCL با غلظت های ۱۰% و نسبت ۱:۱ در حلال مخلوط و داربست ترکیبی با استفاده از روش الکتروریسی تهیه شد و چسبندگی و بقای سلولی به ترتیب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی SEM و MTT بررسی شد. نتایج : نتایج این مطالعه نشان داد که دو پلیمر PAN و PCL با غلظت های مناسب و با استفاده از حلال مناسب به صورت یکدست باهم ترکیب شده و خاصیت ریسندگی و تولید نانوالیاف را داشتند بطوریکه کامپوزیت نانوفیبر PCL/PAN داربست مناسبی برای چسبندگی، تکثیر و بقای سلول های بنیادی محسوب می شود که میزان چسبندگی و بقای سلولی بر داربست ترکیبی به طور معنی داری نسبت به هر کدام از پلیمرها به تنهایی افزایش داشت. نتیجه گیری :این یافته ها گام مهمی در توسعه و استفاده از داربست های کامپوزیتی جدید برای کشت سه بعدی سلول های مزانشیمی به منظور درمان بیماری های مختلف محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

پلی کاپرولاکتون ، پلی اکریلونیتریل ، سلول های بنیادی مزانشیمی ، کامپوزیت ، بقای سلولی