زهرا محمدپورمیر - کارشناس ارشد تفسیر و علوم قرآن، گروه قرآن و حدیث، دانشگاه مجازی المصطفی، قم، ایران

خداوند متعال به عنوان خالق بشر و جهان هستی و داننده ی مطلق ارتباط میان کائنات تنها وجودی است که آنها را به خوبی می شناسد و تنها او به حسن عاقبت انسان آگاهی و اشراف کامل دارد. نوع بشر همچنان که در تجربه ی تاریخی جهان ماده نشان داده همواره در خسران و نسیان است و میل عجیبی به عصیان و سرکشی او را دمادم از توجه به عاقبت کارش دور می سازد. به این معنی که درگیری در مسایل مادی در او موج عظیمی از غفلت و اشتباه بوجود آورده که در عصر امروز برگشت به خود واقعی و وجود متعالی و فطری اش مقوله ای دور از ذهن است و مورد استهزا و تمسخر افراد قرار می گیرد. به عنوان مثالی همه جا گیر و دم دستی مسئله ی عفاف و حجاب را می توان نام برد، چراکه آن را مربوط به هزاران سال پیش و مختص مردم همان عصر می دانند و عقیده دارند با توجه به رشد هوشمندی و تعقل ظاهری بشر امروز او از این نیاز مصون است و هر کس حق دارد از حریم شخصی خود استفاده کند و وجود انسان تنها مختص خود اوست. آنها یعنی نوع کثیری از بشر امروز خود را توانمند می داند و بر این باور است که می تواند به تمام سوالات اساسی و خواهش های شخصی خود پاسخ گو باشد.سوال مهم از طرز فکر انسان امروزی این است که آیا عملا آنچه تصور می کند در جریان است؟ آیا واقعیتی که به چشم انسانها درگیر آن هستند با حقیقت مطابقت دارد؟ آیا حقیقت وجود انسان این است که در کوچه بازارهای تامین کننده ی نیازهای مادی بشر می بینیم؟! برای پاسخ به این مسایل نیاز به جامعه ی آماری محکم و دقیق و مهم تر از همه داده های جهانی و به روز داریم.کما اینکه از زمان بیان وحی و نزول قوانین واجب عفاف و حیا و پوشش در دین مبین اسلام و سایر ادیان تا به امروز تجربه های عظیمی بدست آمده که می تواند به راحتی نقش دین را در احیای آرامش و سلامت اجتماعی و ایجاد امنیت و در نهایت آسایش جهانی، استحکام بخشد.

عفاف، حجاب، احکام، حریم خصوصی، آمارهای جهانی