علیرضا بیاتانی - کارشناس ارشد اکوتوریسم؛ دانشگاه علم و فرهنگ

امروزه توسعه اکوتوریسم یکی از شاخه های گردشگری محسوب می شود که با توسعه جوامع محلی مرتبط می باشد و اصل در توسعه اکوتوریسم جلب مشارکت بومیان در فعالیت های گردش گری می باشد. لذا توسعه این صنعت در مقاصد گردش گری موجب اشتغال جمع کثیری از جوانان می شود. موقعیت جغرافیایی ویژه و تنوع پدیده های طبیعی باعث شده تا ایران به عنوان پنجمین کشور دارای تنوع طبیعی جهان شناخته شود. این در حالی است که علی رغم برخورداری از جاذبه های طبیعی فراوان، اکوتوریسم کشور با مشکلات و موانع گوناگونی در جذب طبیعت گرد مواجه بوده که مانع از گسترش آن شده است(رخشانی نسب، ۱۳۸۸). نتایج نشان می دهد تجربه جهانی در ارتباط با مسئله جذب گردشگر نشان می دهد که مناطق یا کشورهایی که فاقد امکانات سلامتی، بهداشتی، بیمه و امکانات حمایتی از مسافران هستند، کمتر از مناطق یا کشورهایی که دارای چنین امکاناتی هستند، گردشگر جذب می کنند. برای مثال، نبود یک جاده هموار یا مسیر آسان ممکن است سبب شود که یک مکان گردشگری معتبر بی نصیب از بازدید شود. بنابراین یکی از زمینه هایی که سبب رونق گردشگری در ایران و به خصوص جذب گردشگران خارجی می شود، بسترسازی برای زمینه های یاد شده است. بررسی ها بیانگر این است که تراکم جمعیتی باید متناسب با خصوصیات اجتماعی، اقتصادی و محیطی محله باشد و به هر میزان که از وضعیت بهینه فاصله بگیرد، نارضایتی هایی را در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و خدماتی به همراه خواهد داشت.

سرمایه اجتماعی، توسعه اکوتوریسم