نقش شهرهای میانی در توسعه منطقه ای(با استفاده از رویکرد فراترکیب)

با توجه به عدم موفقیت سیاست قطب رشد و ایجاد شهرهای جدید، امروزه در سطح کشور سیاست تقویت شهرهای میانی و کوچک به عنوان یکی از راهکارهای اساسی در جهت تمرکز زدایی و تعادل بخشی به شبکه ی شهری و منطقه ای و کاهش تسلط نخست شهری، و ایجاد تعادل و توازن منطقه ای مورد توجه است و روش تحقیق با استفاده از رویکرد تفسیری و روش نظام مند فراترکیب بوده و جامعه ی آماری بر اساس یافته های مطالعات کیفی سایر محققین در حیطه ی نقش شهرهای میانی در توسعه منطقه ای است که روش نمونه گیری به صورت سیستماتیک، ۲۰ مقاله را از بین ۱۶۸ مقاله بر اساس عنوان، چکیده، تحلیل محتوای مقاله ها با ابعاد و مولفه های مرتبط با قابلیت نوآوری مبتنی نقش شهرهای میانی در توسعه منطقه ای نموده است و داده ها بر اساس استراتژی تحلیل محتوی با استفاده از نرم افزار Maxqda کدگذاری و بر اساس شاخص «دو کدگذار» جهت ارزیابی پایایی و کنترل کیفی یافته ها با ۹۲/, توافق عالی بین دو ارزیاب منتج گردید. یافته های تحقیق حاضر نشان میدهد که از ۷۰ کد اولیه، ۱۱ کد دارای مفاهیم و با ۸ مقوله ی اصلی و تاثیر گذار به عنوان منابع بالقوه در نقش شهرهای میانی در توسعه منطقه ای تاثیرگذار بوده اند و در نهایت، حاصل پژوهش صورت گرفته، ارائه ی مدل مفهومی کاربردی برای شهرهای میانی در توسعه منطقه ای است.

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، شهرهای میانی ، تعادل و توازن منطقه ای ، برنامه ریزی منطقه ای ۱