تاثیر حکمروایی پایدار در مهیا کردن طرح های توسعه شهری(مطالعه موردی شهرداری منطقه بیست تهران)

حرکت مردم از روستاها به شهرها ، از شهرها به کلان شهرها و شهر منطقه ها و از جوامع عقب مانده یا بازمانده از توسعه و پیشرفت به شهرها یا کلان شهرهای جهانی همراه با تداخل و درهم رفتن فرهنگ ها و خرده فرهنگ هابرتنوع و پیچیدگی تحولات می افزاید . شهرها برای مدیریت و اداره خود راهی به جز زمینه سازی برای توسعه دموکراسی نیافته اند و در این راه به شکل تازه ای از حاکمیت دست یافته اند ، که برخی آن را ابداع و اختراع جدیدبشری در ایجاد نظام اجتماعی نوین دانسته اند . این شکل جدید به نام جنبش حاکمیت شایسته نامیده می شود کهمنشا شهری دارد . حاکمیت یا حکمروایی پسندیده شهری دستاورد نوین بشری است که امید به رستگاری انسان هادر سایه توسعه پایدار را در گذار از مسائل جدید زندگی اجتماعی و شهری افزایش می دهد. در این تحقیق سعیگردیده ضمن تحلیل و ارزیابی حکومت های محلی منطقه به جایگاه واقعی آن ها به عنوان رویکردی اساسی درجهت تحقق طرح های توسعه ای منطقه توجه گردد .

کلیدواژه ها:

حکمروایی پایدار ، توسعه شهری ، منطقه بیست تهران ، دولت های محلی