ناپایداری فضایی سکونتگاههای روستایی مطالعه موردی: روستاهای بخش مرکزی شهرستانایوان (استان ایلام)

پایداری و ناپایداری سکونتگاههای روستایی تا حد زیادی بر دسترسی به منابع طبیعی، بخصوص منابع آب و خاک و امکان اشتغال متکی است. اما تحولات همه جانبه در سطح ملی و منطقه ای و نیز محلی که مسلما بر شرایط زیستی این روستاها نیز بی تاثیر نبوده، به پایداری و ناپایداری پاره ای از سکونتگاهها منجر گردیده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی ناپایداری فضایی سکونتگاههای روستایی در بخش مرکزی شهرستان ایوان به مرحله اجرا گذاشته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات نیز شامل دو روش اسنادی (کتابخانه ای) و روش میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته) می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل هفت روستا در بخش مرکزی شهرستان ایوان با جمعیت ۲۰۷۱ خانوار و جامعه نمونه شامل ۲۴۶ خانوار می باشد. نتایج این بررسی نشان می دهد که از میان عواملی چون محدودیت منابع آب و خاک، بیکاری، درآمد کم و فقدان خدمات و امکانات و غیره که در ناپایداری روستاها موثر بوده اند با توجه به فرضیات پژوهش، عامل اقتصادی و سیاستگذاری های دولت در روند ناپایدار گشتن عرصه های روستایی نقش کلیدی داشته و از میان عوامل اقتصادی، عامل اشتغال و درآمد به طور قطع نقش تعیین کننده ای در پایداری عرصه های روستایی داشته است و این امر ضرورت توجه اساسی دولت در برنامه ریزیها و اتخاذ سیاستگذاریهای مطلوب را گوشزد می نماید.

کلیدواژه ها:

ناپایداری فضایی ، توسعه پایدار ، توسعه روستایی ، بخش مرکزی شهرستان ایوان