اثر رژیم های مختلف پروتئین جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و صفات اقتصادی بلدرچین های ژاپنی درحال رشد
- سال انتشار: 1400
- محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای تولیدات دامی، دوره: 13، شماره: 35
- کد COI اختصاصی: JR_RAP-13-35_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 284
نویسندگان
College of Agriculture Gonbad Kavous University
College of Agriculture Gonbad Kavous University
College of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
College of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
چکیده
چکیده مبسوط مقدمه و هدف: براساس توصیه برخی مراجع تغذیه طیور همچون انجمن ملی تحقیقات (۱۹۹۴NRC)، دوره پرورش بلدرچین ژاپنی در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها یک تراکم پروتئینی در کل دوره پرورش توصیه شده است. این در حالی است که احتیاجات اسید آمینه ای بلدرچینهای درحال رشد مشابه آنچه که در مورد جوجه های گوشتی وجود دارد با افزایش سن به صورت درصد جیره کاهش می یابد و اعمال یک سطح پروتئین در کل دوره پرورش باعث کمبود یا زیاد بود سطح اسیدهای آمینه نسبت به احتیاجات روزانه می گردد. با توجه به هزینه بالای پروتئین در جیره غدایی بلدرچین و با در نظر گرفتن این نکته که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه تاثیر سطوح پروتئین خوراک در فازهای مختلف رشد بر عملکرد بلدرچین صورت گرفته است، این تحقیق با هدف بررسی اثر رژیمهای مختلف پروتئینی بر عملکردهای تولیدی و اقتصادی و همچنین خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش با تعداد ۳۶۰ قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل ۳×۳ (۳ سطح پروتئین: پایین L))=۲۰، متوسط M))=۲۲ و بالا (H)=۲۴ درصد در دوره میانی (۸- ۲۱ روزگی) × همین سطوح پروتئین جیره در دوره پایانی (۲۲-۴۲ روزگی)) با ۹ تیمار، ۵ تکرار و ۸ قطعه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. همه جوجه ها از زمان تفریخ تا سن ۷ روزگی، از جیره دوره آغازین دارای ۲۴ درصد پروتئین و ۲۹۰۰ کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه های پروتئینی L×L، M×L، H×L، ، L×M، M×M ، H×M، L×H، M×H و H×H را دریافت نمودند. صفات تولیدی مثل مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید و همچنین برخی صفات اقتصادی مثل هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی به ازای هر بلدرچین و برخی صفات مربوط به خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت اندازهگیری و یا محاسبه شدند. یافته ها: در ۸ تا ۴۲ روزگی سطوح مختلف پروتئینی در دوره میانی تاثیر معنیداری بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نداشت. درحالیکه سطوح بالاتر پروتئین (۲۲ و ۲۴ درصد) دوره پایانی به طور معنی دار باعث بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید شد (۰/۰۵> p). سطوح پروتئین در دوره میانی و دوره پایانی اثر معنی دار بر بازده ناخالص اقتصادی نداشت اما افزایش سطح پروتئین در دوره پایانی باعث افزایش معنی دار (۰/۰۵> p) هزینه خوراک به افزایش وزن در ۸-۴۲ روزگی شد. سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت نداشتند. نتیجه گیری: برای عملکرد مطلوب و اقتصادی بلدرچین، میتوان رژیم پروتئینی با حداقل ۲۰ درصد در دوره میانی و ۲۲ درصد پروتئین در دوره پایانی راتوصیه نمود.کلیدواژه ها
Carcass, Finisher phase, Grower phase, Japanese quail, Monetary returns, Performance, Protein regimen, بازدهی اقتصادی, بلدرچین ژاپنی, رژیم پروتئین, عملکرد, لاشه, مرحله میانی, مرحله پایانیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.