ارزیابی رابطه میان بیان گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم (PPARα, PPARγ and PPARδ) و آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال
عنوان مقاله: ارزیابی رابطه میان بیان گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم (PPARα, PPARγ and PPARδ) و آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-30-3_003
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-30-3_003
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
موسی یعقوبی زاده - Dept of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
لیلا پیشکار - Dept of Biology, Islamshahr Branch, Islamic Azad University, Islamshahr, Iran
غلام بساطی - Dept of Clinical Biochemistry, Faculty of Medicine, Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran
خلاصه مقاله:
موسی یعقوبی زاده - Dept of Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
لیلا پیشکار - Dept of Biology, Islamshahr Branch, Islamic Azad University, Islamshahr, Iran
غلام بساطی - Dept of Clinical Biochemistry, Faculty of Medicine, Ilam University of Medical Sciences, Ilam, Iran
مقدمه: بر اساس مطالعات موجود، افزایش میزان آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA) با پیشرفت سرطان کولورکتال همراه است و به عنوان یک عامل تشخیصی حساس برای CRC در نظر گرفته می شود و از سوی دیگر، اخیرا به نقش گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسیزوم (PPARs) در سرطان کولورکتال توجه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه میان میزان بیان PPARs با CEA در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال است.
مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد ۱۰۰ نمونه بافت توموری اولیه به همراه نمونه بافت سالم مجاور آن و نیز نمونه سرمی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، از بانک تومور انستیتو کانسر تهران تهیه شد. میزان بیان PPARs در نمونه های بافتی و میزان CEA در نمونه های سرمی بیماران و نیز ارتباط میان این مارکرها ارزیابی گردید.
یافته ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که میزان بیان PPARs و نیز میزان سرمی CEA در سرطان کولورکتال به طور معنا داری افزایش می یابد (P<۰.۰۱). اگرچه میزان این مارکرها در بیماران با پیشرفت و گسترش بیماری ارتباط معنی داری نشان داد (P<۰.۰۱)؛ اما ارتباط معنا داری میان میزان بیان PPARs و میزان سرمی CEA در این بیماران دیده نشد (P>۰.۰۵).
بحث و نتیجه گیری: مطالعه کنونی نشان داد که میزان بیان PPARs و نیز میزان سرمیCEA با پیشرفت و گسترش بیماری مرتبط است؛ اما ارتباط معنی داری میان میزان بیان PPARs و میزان سرمیCEA در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال وجود ندارد.
کلمات کلیدی: Carcinoembryonic antigen, Colorectal cancer, Peroxisome proliferator receptors, آنتی ژن کارسینوامبریونیک (CEA), سرطان کولورکتال, گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زوم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1489100/